Auckland

09 Mei 2011, Nuku’Alofa Airport

Het is maar goed dat ik niet in Tonga woon. Dan zou ik nu zeker weten 168,7 kilo wegen. Minstens. Nadat we gisterenmiddag al de heerlijke traditionele maaltijd van Nova, Hans zijn vrouw, hadden verorberd konden we geen pap meer zeggen. Ik besloot voor het avondeten een lichte salade te nemen zodat mijn maag een beetje tot rust kon komen. We hebben nogal wat gegeten en gedronken de afgelopen dagen. Het principe ‘lichte maaltijd’ kent men alleen niet op Tonga want net toen ik mezelf door een enorme bak groenvoer aan het worstelen was, kwam Nova met allemaal overheerlijke Tonga’se toetjes aan die ze speciaal voor ons had bereid. Een heerlijk kokosdrankje met citroengras (een heel aparte maar heerlijke combinatie) en kokos/cassaveballetjes gekookt in kokoswater, badend in een saus van suikerstroop. Nadat we het allemaal verorberd hadden kwam natuurlijk de onvermijdelijke vraag ‘of we nog een beetje wilden’ maar het kon er echt niet meer bij :).

Voor de kookliefhebbers onder jullie; afgelopen zaterdag heb ik Nova het recept gevraagd van de overheerlijke fruitsalade die zij maakte voor het toetjes-buffet. Ik moet jullie alleen wel waarschuwen, want A) het is dan wel een fruitsalade, het is geen gezonde fruitsalade! en B) als je deze fruitsalade hebt gegeten wil je nooit meer een gewone fruitsalade!

Nova’s Tonga’se Fruitsalade

Ingrediënten:
- Stukjes appel;
- Stukjes ananas;
- Stukjes –nog niet heel rijpe- papaya. Te rijpe papaya wordt te zacht, het moet een ‘bite’ hebben;
- Reepjes van –bij voorkeur- het zachte vruchtvlees van een grote, groene kokosnoot. Omdat die volgens mij in Nederland niet te krijgen zijn, hadden wij bedacht er als vervanging het geraspte vruchtvlees van een bruine kokosnoot in te doen, die koop je gewoon bij AH. (Edwin kan instructies geven over hoe je zo’n ding opent, dat kan anders een nogal tijdrovende klus zijn. Vergeet niet het kokoswater eerst op te drinken! Hmmmmm.)
- Ongeklopte, eventueel iets gezoete slagroom.

Gooi alle fruitjes en kokos in kom en giet er naar smaak de –eventueel gezoete- slagroom overheen. Geloof mij: 6000 caloriën maar je slurpt het zo naar binnen!!

Enfin, afscheid nemen van Tonga blijkt nog niet zo makkelijk. Terwijl het personeel van het Vakaloa Resort om een grote tafel zit voor de maandagmorgenmeeting eten wij ons ontbijt en betalen wij de rekening. We kletsen nog wat met Marian, bruut verstoord door het personeel wat keihard lacht en gilt om iets wat John te zeggen heeft. Dat gebeurt bij ons nou nooit op maandagmorgen. We laden de tassen in de bus en nemen afscheid van iedereen. Er vloeien wat traantjes; het is moeilijk te geloven dat we nu alweer weg moeten en voorlopig niet meer terug zullen keren. We krijgen nog gauw een grote Tonga’se mandarijn in ons handen geduwt en dan stappen we toch echt in de bus.

Hans kletst ons nog één keer de oren van het hoofd terwijl hij extreem op zijn gemak met 40 kilometer per uur naar de luchthaven tuft. We komen pas een uur en een kwartier voor vertrek van het vliegtuig op de luchthaven aan maar Hans verzekert ons dat dat geen probleem is, alles op Tonga time! Als we aankomen op het vliegveld nemen we afscheid van Hans. We zijn echt blij dat we deze bijzondere, inspirerende man hebben leren kennen.

De luchthaven doet wat Aziatisch aan, het is er een ongelooflijke ongeorganiseerde bende. Overal mensen en bagage en herrie. We checken in en gaan direct door de douane. Als we bij de gate gaan zitten landt net het toestel van Air New Zealand. Al gauw mogen we aan boord. Op de trap naar het vliegtuig zwaaien we nog één keer naar Tonga. Binnen blijkt dat we een eigen tv’tje hebben en eten aan boord krijgen. Toch wel fijn als je daar niet op rekent. Edwin offert zich dit keer op en gaat in het midden. Terwijl het toestel vol loopt blijft er één stoel vrij….de stoel naast Edwin natuurlijk! Mazzelpik.

We kijken een film en voor we het weten zet de piloot de daling alweer in. We landen met zicht op Auckland en omgeving. Dat is toch weer een beetje gek, want het ziet er van bovenaf alweer zo georganiseerd en saai uit. Ook de aankomst is zoals je dat gewend bent van een Westers land. We lopen zo door de douane maar moeten wel een tijdje op onze bagage wachten. Daarna moeten we door de ‘biosecurity’ commissie die wil weten wat we voor eten bij ons hebben. We worden al best goed in het ‘fruitbars, crackers, soup’ riedeltje.

We lopen naar het busstation en worden daar onthaald door een enorm joviale Kiwi. Hij vertelt ons dat de bus er zo aankomt en nodigt ons uit in zijn kantoor om een ticket te kopen. Zijn kantoor is de ticketmachine op het busperron en hij verzoekt ons vriendelijk de deur achter ons te sluiten (je had erbij moeten zijn :)). De bus komt al snel en een half uur later stoppen we voor ons hotel uit. Het hotel ligt midden in het centrum van Auckland in Queen Street. Het is een Mercure Hotel, die hadden een ‘3 nachten blijven 2 betalen’-actie waardoor het gek genoeg een stuk goedkoper is dan een hostel. We checken in en gaan daarna direct een rondje lopen.

Ik ben al eens twee weken in Auckland geweest, tien jaar geleden. Mijn Australische visum verliep en ik moest het land uit om op een nieuw toeristenvisum terug te keren. Ik had geen geld om echt meer van Nieuw-Zeeland te gaan zien dus bleef ik maar in Auckland. Gelukkig herken ik nog best veel. Zo kijk ik al weken uit naar de koekjes van Mrs. Higgins. Zij bakt de lekkerste koekjes van de wereld en we halen om te beginnen dan ook een heerlijke white-chocolate-chip-macadamia-nut-cookie. Vervolgens wandelen we verder door Queen Street, kijken welke films er draaien, zoeken slippers voor Edwin die we niet kunnen vinden en een flight bag die ook hier onbetaalbaar blijkt. We geven het op en gaan maar boodschappen doen. De komende dagen maken we ons ontbijt en lunch zelf op de kamer.

Vanavond eten we een heerlijke Indiase curry in een foodcourt in de buurt. Ook hier zijn de curry’s maar vijf euro per stuk, dat gaan we nog missen als we straks weer terug zijn in Nederland!

10 Mei 2011, Auckland

Vanmorgen uitgeslapen en rustig aan ontbeten. Hierna is onze eerste prioriteit: slippers voor Edwin kopen. Hij heeft nu alleen maar schoenen en dat wordt helemaal niks de komende weken op het strand. We lopen een rondje en we kopen geen slippers maar huren wel een auto. We hebben de stad namelijk wel zo’n beetje gezien en we hebben morgen nog een hele dag. We zouden dan een beetje rond kunnen hangen, maar we zouden ook een leuk rondje kunnen gaan rijden. Een opbeurende gedachte voor iemand die straks twee keer in Nieuw-Zeeland is geweest en nooit verder is gekomen dan Auckland :).

Gelukkig vinden we dan toch nog slippers voor Edwin. We lunchen op de kamer en kijken een speciale ‘Dr. Phil Housewifes’ aflevering. Het is zó dom dat we móeten blijven kijken. Stop tien Amerikaanse huisvrouwen met problemen in een huis en dan de boel laten ontploffen. Ha! Idioten.

Vanmiddag besteden we voornamelijk in het Albert Park. Het is heerlijk weer en we zitten een tijdje in de zon. Eigenlijk hebben we wel mazzel, het is tenslotte al ver in de herfst en toch kunnen we zonder jas naar buiten én schijnt de zon. We zien herfstbladeren op de grond wat echt heel bizar is als je de afgelopen tijd alleen maar tropische stranden en palmbomen hebt gezien. Zo wie zo voelt Auckland een beetje misplaatst om eerlijk te zijn. Het is zo bizar om eerst een paar weken op tropisch eilanden te zijn, dan een paar dagen in een westerse civilisatie en dan weer drie weken op tropische eilanden. Bijna iedereen die we spreken vraagt zich af waarom we niet meer tijd besteden in Nieuw-Zeeland. Dat is eigenlijk een kwestie van tijd en geld. We hebben maar een jaar voor deze wereldreis en dat is lang niet genoeg. Je moet dan dus een keus maken tussen de verschillende landen. Daarnaast zijn Australië, Nieuw-Zeeland en de Pacific relatief dure bestemmingen. Omdat we overland naar Australië zouden reizen, wisten we al dat dat we daar zo wie zo heen zouden gaan. Toen bleven Nieuw-Zeeland en de Pacific over. Omdat Nieuw-Zeeland relatief makkelijk bereikbaar is én heel makkelijk te bereizen, besloten we nu eerst de Pacific te doen. Misschien krijgen we die kans wel nooit meer. De reden dat we nu toch in Auckland zijn, is simpelweg omdat we vanuit Tonga niet rechtstreeks naar de Cook Islands konden vliegen, alleen via Auckland. En omdat we hier dan toch waren, wilde Edwin de stad wel zien. Vandaar.

Anyway. Ik ga er een eind aan breien. Omdat we morgen de auto hebben gehuurd hebben we besloten vandaag niet naar de bioscoop te gaan en vanavond geen curry te gaan eten maar brood met soep op de kamer te eten. We moeten het ergens op bezuinigen. Een kort verslag dit keer (joepie! denken jullie vast :)), maar dat komt omdat mijn volgende verslag een special edition voor ‘11 & 12 mei’ wordt. Dat zien jullie over een dag of 3 à 4 wel….