Zoon van een minister

Jambo, jambo jambo!

We zijn weer terug in Mombasa; de afgelopen dagen waren weer erg enerverend!

Eerst zondag. We hadden dus afgesproken met onze nieuwe Nigeriaanse vrienden. Omdat de communicatie via het hotel niet helemaal verliep zoals het moest (maar dat hadden we al voorspeld) kwam de chauffeur ons iets later ophalen dan gepland. Na een rit van een half uur kwamen we aan in Vipingo, de plaats waar de villa staat waar onze vrienden in verbleven. Diverse hekken en zandwegen verwijderd van de hoofdweg, kwamen we aan en keken we onze ogen uit. Stel je voor: een villa als in Beverly Hills, 5 man personeel, een grote wenteltrap in de entree, een mega groot zwembad met een paviljoen ernaast en frontaal zeezicht. Zo was het zo'n beetje. We zijn meteen het zwembad ingesprongen, flessen wijn werden ontkurkt, blikken bier erbij gehaald. Eerst hebben we genoten van het heerlijke zwembad en de gezelligheid en na een poosje zijn we naar het compleet verlaten strand gelopen om in de helderblauwe indische oceaan te zwemmen. Dat is bij ons hotel bijna onmogelijk: er lopen zoveel mensen die je wat willen verkopen dat je er moe van wordt. Na de heerlijke duik in zee zijn we weer teruggegaan naar het zwembad om de rest van de wijn en het bier op te maken. Het was ontzettend gezellig en natuurlijk hebben we geprobeerd te achterhalen wat hun ouders nu precies doen...schijnbaar zaten/zitten beide vaders in Nigeria in de politiek, we hebben via google in ieder geval ontdekt dat Walter zijn vader minister van informatie en cultuur is geweest. Omdat het internet hier nogal traag is zullen we thuis eens verder kijken. Het is natuurlijk wel heel interessant want ze zijn zo rijk, ze hebben in diverse landen huizen, appartementen, vliegen naar Dubai om boodschappen te doen voor een trouwerij...al met al vonden we het ontzettend leuk dat ze ons zo hartelijk ontvingen en dat we even mochten meeproeven van hun rijkdom. Dat moet je een keer hebben meegemaakt! Toen het donker werd serveerde de kok een heerlijke maaltijd en hierna bracht de chauffeur ons weer terug naar ons hotel. Een dag om nooit te vergeten; foto's volgen zeker!

Maandagochtend vroeg werden we opgehaald voor onze 3-daagse safari naar de Shimba Hills. Dit is een uur of 2 rijden vanaf ons hotel. Toen we het busje instapten zagen we direct dat we de bus deelden met 2 sekstoeristen en hun dames. 2 vieze, oude, enge duitse mannetjes, en veel jongere keniaanse dames. De mannen spraken slecht engels en het was direct duidelijk dat ze de dames nog niet echt kenden. Nu weten wij natuurlijk dat dit gebeurt, hier, maar ook op veel andere plekken op de wereld. Echter, dat wil nog niet zeggen dat we daar ook naar willen kijken!! We zaten achter in de bus en gedurende de rit zagen we hoe de ranzige mannetjes kennis maakten met de dames. We werden met de minuut misselijker en zeker toen bleek dat wij de komende 24 uur met hen opgescheept zouden zitten, had ik het niet meer.

Toen we aankwamen bij de ingang van het Nationaal Park zijn we direct naar de chauffeur gelopen en hebben we gezegd dat we hier niet van gediend zijn en niet met deze mensen geassocieerd willen worden. Wat bleek: toevallig reed er een busje achter met de Unit-manager van de lodge. Zij had een jonge knul en meid in de bus, te gast uit Nairobi, die op zakenreis waren. Ze was heel hartelijk, begreep de situatie en nodigde ons in hun bus uit. Tevens maakten we natuurlijk meteen kennis met de mensen uit Nairobi, zij waren van onze leeftijd en we raakten al gauw aan de babbel. We hadden in ieder geval weer zin de safari!

Natuurlijk moet je nooit te vroeg juichen. We hadden geen idee van het programma maar het bleek dat we, voordat we naar de lodge zouden gaan, eerst een wandeling zouden gaan maken. We waren er compleet niet op gekleed, spijkerbroeken en slippers aan. Maar we dachten: 'ach, het is bos, we zullen wel beschut lopen'. Nu had de ranger wel gezegd dat als je hartproblemen had dat je dan beter niet mee kon lopen, daar hadden we nattigheid moeten voelen. Maar goed, normaal gesproken komen we altijd moeiteloos mee.......Al gauw bleek dat er geen schaduw was. Volle zon, 35 graden dus. Eerst 2 kilometer stijl naar beneden. Hier dacht ik direct aan de vraag die Jojanneke zich afgelopen augustus hardop in Zwitserland stelde: waarom denken mensen nooit eens na voordat ze een berg aflopen, je moet er tenslotte ook weer op???!!!

Jo, ik dacht dit dus direct. Ik denk: mijn god, dat wordt nog wat zo. Eenmaal bij de waterval, die wel aardig was maar echt niet zo heel erg de moeite waard, begon ik al te vrezen. En inderdaad, wat hebben wij afgezien. Zweet, zweet, zweet. We waren drijfnat. Ed had al 1,5 liter water op; ik kon niks drinken want ik moest voor de wandeling al naar de plee. De ranger stopte ook steeds bij bomen om er een verhaaltje over te vertellen. Leuk hoor, maar niet in 35 graden in de volle zon!!! Op een gegeven moment gaf ik de moed, voor de 2e keer die dag, volledig op. We gaven de dag de stempel: 'off-day' en strompelden gestaag de berg op. Hier moet ik overigens bij vermelden dat Ed heel cool bleef, ondanks mijn gescheld. Niemand verstond me, dus het intereseerde me ook geen moer :-) De ranger bleef bij ons en toen we bijna boven waren zei ik: 'je zal wel denken, wat een watjes'. Maar hij scoorde 3 punten bij ons door te zeggen dat het allemaal wel meeviel omdat hij regelmatig mensen de heuvel op moest DRAGEN, dat ie allang blij was dat ik nog liep. Ik ook voor hem.

Na deze uitputtingsslag ein-de-lijk naar de lodge. En toen konden we ook echt heel hard juichen. Omdat de unit-manager onze valse start van de dag heel vervelend vond, stond ons een grote verassing te wachten. Ons koffer-draag-mannetje liep met ons naar de kamer en zei: 'you have got biiiigg room'. We kregen de suite! Alweer! Wat een fantastische manier om onze dag weer te laten stralen, al konden ze er bij lodge ook niet veel aan doen...We hadden een woonkamer, slaapkamer, badkamer en mega balkon met uitzicht op de waterplaats voor de lodge. De kamer die we geboekt hadden had niet eens een eigen badkamer!
We waren echt heel blij.

Na wat gerelaxed te hebben zijn we vertrokken voor de 'sundowner'. Overigens was dit wel allemaal met 2 busjes, dus ook met de sekstoeristen, maar wij trokken op met onze nieuwe vrienden uit Nairobi dus we vonden het wel best. We werden gedropt ergens in het Nationaal Park en we deden een korte (!) wandeling. Ook nu vertelde de ranger weer van alles over de bomen en planten en terwijl we wandelden ging de zon onder. We kwamen op een plek met tafeltjes en bankjes waar men een kampvuur had gemaakt. We kregen drankjes en hapjes, het was echt heel goed georganiseerd en fantastisch om midden in de bush te zitten, in het donker, met alle dierengeluiden om je heen. Ook heel gaaf om met de bus in het donker door de bush te scheuren trouwens. Na een heerlijke maaltijd zijn we op tijd naar bed gegaan.

De volgende ochtend gingen we weer een game-drive doen (op safari). In de Shimba Hills vind je niet veel grote dieren. Zo lopen er maar 2 giraffen (waarvan we er wel 1 hebben gezien) wat buffels, gazelles en olifanten, maar ook heb je er de 'Sable Antilope'. Dit beestje komt bijna niet meer voor maar is in dit park nog rijkelijk aanwezig. De horens van deze beesten kunnen wel een meter lang worden. Prachtig om te zien. Verder is het park, in tegenstelling tot de parken die we eerder hadden gezien heel dicht begroeid, dus een prachtig uitzicht en aparte boom- en plantensoorten. Aan het eind van de game-drive hadden we ontbijt in de bush, dat was echt fantastisch! Hadden ze tafels prachtig gedekt en echt een onwijs uitgebreid ontbijt met koks en al. Een ervaring om nooit meer te vergeten, zoals zoveel ervaringen de afgelopen weken.

Gelukkig hadden we 2 nachten in de lodge gereserveerd, dus eenmaal terug hadden we nog een volle dag en nacht om van de prachtige omgeving te genieten (en van onze suite natuurlijk!). Het leuke is dat er een 'walkway' was, een soort hoge brug door het bos waarvandaan je goed de dieren kon spotten. In het water dreven bijvoorbeeld mega-grote varanen. Wij dachten eerst dat het krokodillen waren, ze waren wel 2 a 2,5 meter lang. Ook hebben we prachtige vogels gezien, bushbabies, en gisterenavond nog een 'serval'. Dit is een groot soort kat, lijkt wel een beetje op een luipaard. Waanzinnig mooi. Voor de liefhebbers, zie www.aberdaresafarihotels.com en kies voor 'Shimba'.

Verder hebben we genoten van de vriendelijkheid en gastvrijheid van het personeel en de rust. Vanmorgen zijn we weer teruggebracht naar ons hotel in Mombasa, waar we verwelkoms werden door onze favoriete CD, die van de 'lady in red'. Wat hadden we die gemist zeg...:-) Maar goed, desalniettemin is het fijn dat we nog 2 dagen kunnen bijkomen van al het moois dat Kenia ons heeft geboden. We voelen ons enorm bevoorrecht dat we zoveel mooie mensen hebben ontmoet, op zoveel fantastische plaatsen hebben mogen verblijven en bovenal dat we Kenia hebben leren kennen.

We will be back.