Krasnoyarsk-Irkutsk, 7839 km

6 September 2010, ergens tussen Ilanskaja en Reschoti

We zitten op dit moment in de ‘originele’ Trans-Siberië trein, trein nummer 2. Deze trein is begonnen in Moskou en eindigt in Vladivostok en wij reizen mee van Krasnoyarsk naar Irkutsk.

In feite zijn er drie treinen routes die in de volksmond in Nederland meestal de ‘Peking Express’ genoemd worden;
- De Trans-Siberië Express naar Vladivostok
- De Trans-Mansjoerije Express via Harbin (China) naar Peking
- De Trans-Mongolië Express via Ulan Bator (Mongolië)) naar Peking

Vanuit Moskou rijdt er een paar keer per week een rechtstreekse trein naar Vladivostok en er rijdt op beide route’s één keer per week een rechttreekse trein naar Peking. Wij hebben gekozen voor de Trans-Mongolië Express. Als wij elke keer in de trein vanuit Moskou (de ‘originele’ trein) zouden willen stappen zouden we bij elke stop een week moeten wachten. Gelukkig is dit niet nodig, omdat er tussen de verschillende steden op de route meerdere treinen rijden. Zo kan het gebeuren dat wij vandaag pas voor het eerst in een trein stappen die één van bovenstaande route’s volledig rijdt.

De trein is wederom vrij luxe, zoals wij al eerder hebben gehad, dus dat is heel fijn. Omdat wij sinds Moskou vrijwel geen toeristen meer hebben gezien, verbaasden wij ons vanmorgen toen we twee backpackers tegenkwamen op het station van Krasnoyarsk, die je dan vreemd genoeg ook meteen gaat groeten (alsof je normaal gesproken elke persoon met een rugzak groet). We stapten in de trein en nu, een paar uur later, blijken we het nieuwtje van de dag te zijn! We zijn terecht gekomen in een groep Hollanders die niet allemaal samen hebben geboekt maar wel zo’n beetje via dezelfde reisorganistie en die allemaal al sinds Moskou aan één stuk door in deze trein zitten. Voor hen is de eerste stop Irkutsk, waar wij er morgen ook uitgaan. Zij zitten dus al ruim 3 dagen non-stop in de trein, terwijl wij al twee weken onderweg zijn. Ze zijn allemaal heel aardig, hebben zich allemaal al voorgesteld en vragen ons steeds: ‘dus jullie zijn vanmorgen innehhh…Krasnoyarsk ingestapt?’ Hahaha, wie had vanmorgen gedacht dat wij het nieuws van de dag zouden zijn?

Intussen glijdt het landschap aan ons voorbij. We vinden het het mooiste landschap tot nu toe. Heel groen, heuvelachtig, dicht bebost. We kwamen net langs een stationnetje met de naam ‘4443 kilometer’. Dit stationnetje geeft aan hoeveel kilometer we momenteel verwijderd zijn van Moskou. Er zijn meer stationnetjes die een kilometerstand aangeven onderweg en soms zien we ook kilometerpaaltjes. Alhoewel wij natuurlijk graag de gereisde kilometers vanaf huis tellen.

Soms vraag je jezelf rare dingen af als je zoveel tijd hebt. Bijvoorbeeld, waar die lelijke vitrage in een trein toch voor dient, die we altijd professioneel wegmoffelen. Zo zie je toch niks van het prachtige landschap? Verder staat het momenteel 5-1 met Yahtzee, voor Edwin welteverstaan.

Dat vraagt om wraak.

7 September 2010, Listvyanka, Baikal meer, 7839 km

8-2. Toen heb ik het opgegeven. Dat is uiteraard van tijdelijke aard, ik laat me niet zomaar van mijn Yahtzee-troon verstoten.

Tijdens ons potje Yahtzee kwam één van de Hollandse meiden nog even kletsen en na een maaltijd van noodles, rijst, brood met jam en thee zijn we nog even een rijtuigje verderop gaan buurten. Reuze gezellig om te horen wat iedereen voor een reis gaat maken. Er was een stel wat 6 maanden ging reizen, een stel wat 10 maanden ging reizen, er was een stel op vakantie en een stel op huwelijksreis. Leuk om te horen wat iedereen gepland heeft staan en ideeën op te doen voor het vervolg van onze reis door China.

Vannacht bar slecht geslapen. Wij weten niet of dat komt omdat we om 06.16 uur uit moesten stappen en dus alert bent of omdat je na een aantal nachten in de trein gewoon minder goed slaapt. We zijn weer een tijdzone vooruit gereisd en lopen nu 7 uur voor op Nederland. Dat is elke keer maar 1 of 2 uurtjes maar omdat het in twee weken in totaal al 7 uur zijn, heb je af en toe toch een soort jetlag gevoel. Dan moet je al gaan slapen terwijl je nog niet moe bent en gaat de wekker toch wat uurtjes te vroeg.

Gelukkig hadden we vandaag bij aankomst in Irkutsk een transfer geboekt staan naar Listvyanka aan het Baikalmeer. Er stond bij aankomst een Engels sprekende begeleider op ons te wachten en na wat Zwitsers in Irkutsk te hebben afgezet zijn we met nog vier Hollanders naar het ‘Baikal Chalet’ gebracht in Listvyanka. Dit plaatsje ligt 70 km van Irkutsk en de route ernaartoe was prachtig. Eindeloos dichte bebossing die ons deden denken aan het landschap in Zweden en Canada. Het was 6 graden toen we vanmorgen op het station aankwamen (brrrrrr) dus na aankomst in het houten chalet hebben we een heerlijke warme douche genomen en zijn we eerst een paar uur gaan tukken. Tegen 12 uur zijn we opgestaan en hebben we het uitzicht vanaf ons chalet nog eens bewonderd. Het chalet ligt tussen groene heuvels met om ons heen houten huisjes en op ongeveer een kilometer afstand een prachtig uitzicht op het meer. We zijn naar het ‘centrum’ van het plaatsje gelopen. Dat stelt verder niet zo heel erg veel voor, maar is prachtig gelegen aan het meer. Het Baikal meer (de ‘parel van Siberië’) is het grootste zoetwatermeer ter wereld. Het is 636 km lang en 60 km breed en het water is op veel plekken zo puur dat je het nog kunt drinken (uiteraard wagen we ons daar maar niet aan alhoewel we vanavond een fles water kochtten die de naam ‘legend of Baikal’ heeft :)) en dat je op sommige plekken wel 40 meter naar beneden kan kijken. Het is ook het diepste meer ter wereld; 1637 m op het diepste punt. Het meer is gevormd door twee tectonische platen die langzaam uit elkaar schuiven en aangezien dit nog steeds aan de gang is, zal het ook alleen maar groter worden. Men verwacht dat het meer ooit de vijfde oceaan wordt en Azië door midden zal splijten. ’S Winters kan je tochten maken over het bevroren meer, op dit moment is het niet bevroren en kan je er met een boot op. Het plaatsje Listvyanka ligt aan het meer en ondanks dat het plaatsje zelf niet heel bijzonder is, is het uitzicht vanaf ons chalet en het plaatsje zelf adembenemend mooi.

We hebben vanmiddag lekker geluncht en na de lunch zijn we teruggelopen naar het chalet. Hier hebben we een hele tijd op het balkon gezeten in de zon; het is echt heerlijk weer, strakblauwe lucht, zonnig en warm. Wat een mazzel!

Aan het eind van de middag raakten we aan de praat met onze buurtjes Rob en Wendy en daar hebben we gezellig mee gegeten vanavond. Edwin heeft een Russische maaltijd van soep, vlees, aardappels en champignons gegeten en ik heb de lokale specialiteit geprobeerd: ‘Omul’. Dit is een vissoort uit het Baikalmeer en die er om bekend staat een raar geluid te maken als ze gevangen worden (?). Het was heerlijk, dus ik vrees dat er nog wat gegild gaat worden de komende dagen. (Shit, dat vind ik dan weer zielig. Maar het is ook lekker. Aargh! Dilemma’s.)

Verder hebben we besloten extreem veel te gaan luieren, wandelen en genieten van deze prachtige omgeving!

9 September 2010, Listvyanka, Baikal meer, 7839 km

Gisterennacht is het brandalarm in het chalet afgegaan. Het hele chalet op stelten om 1 uur ’s nachts, het schijnt echt een enorme herrie te zijn geweest. Het alarm ging af voor de deur van Rob en Wendy, dat is zeg maar de deur naast onze deur, zo’n anderhalve meter verderop. We weten niet hoe het kan, maar wij zijn er dus allebei als enigen compleet doorheen geslapen. Terwijl we normaal gesproken van alles wakker worden! We moeten wel heel moe zijn geweest.

Gisterenmorgen zijn we na het ontbijt met Rob en Wendy een wandeling gaan maken. Rusland kent (nog) geen aangelegde wandelpaden zoals ze dat in andere landen kennen. Vrijwilligers en natuurliefhebbers zijn bezig met de aanleg van een wandelpad om het Baikal meer heen. Dat pad begint toevallig aan het eind van onze straat, maar er staat natuurlijk niks aangegeven. We liepen wat de heuvel op toen we wat bouwvakkers passeerden. Ze maakten wat onzedelijke bewegingen en zeiden iets van: ‘Bla die bla die bla. Bla bla bla, bla die bla’. En wezen naar het pad waar wij heen liepen. We dachten iets met paarden en dat we de andere kant op moesten maar liepen toch volgens eigen plan door, omdat we dachten dat dat toch echt de juiste weg zou moeten zijn. We belandden op een modderig pad en na het betere klim-, klauter- en slipperwerk kwamen we op een iets beter pad uit. Uiteraard bleek later dat we op het ruiterpad liepen en het wandelpad er parallel naast liep, al wisten we dat toen nog niet :) We zijn bijna 400 meter naar boven gelopen totdat we iets boven de 1000 meter zaten en we boven aan de heuvel waren. Hier werden we niet echt beloond met een prachtig uitzicht, omdat de Russen ook nog geen uitzichtspunten hebben aangelegd. We liepen weer terug naar beneden en bijna 3 uur en vele zweetdruppels later kwamen we weer terug bij het chalet.

Vast van plan om een heerlijke douche te nemen kwam de vrouw van een Nederlands echtpaar die ook in het chalet verblijft naar ons toegelopen. Ze had met haar man Cor een boottocht gereserveerd -en betaald- maar Cor was hartstikke ziek. Omdat ze het zonde vond om het dan maar niet te gebruiken bood ze ons de tocht aan op hun kosten. Er konden 4 mensen in het bootje en ze hadden eerder al gevraagd of we interesse hadden om het bootje te delen, maar wij vonden het te kostbaar. We hadden een kwartier om de boot te halen (we waren net op tijd terug van de wandeling) en we werden met ticket en al weggestuurd. Dat voelt toch een beetje raar, op andermans kosten, en wat zag Cor er ongelooflijk beroerd uit. Maar ze stonden erop, anders was het geld voor niks uitgegeven.

Wij gauw naar de haven gelopen. Onderweg nog snel een gerookte Omul gehaald en in het bootje, wat een piepklein speedbootje bleek te zijn. Het was wél een hele leuke tocht. We voeren eerst langs een kleine rots midden in het water waar de mannen op zijn gaan staan voor een foto (wij dames –allebei nog een gerookte Omul op schoot- hielden het wel even voor gezien). We moesten de rots aanraken en er een muntje op gooien voor goed geluk. Vervolgens voeren we een heel stuk langs de rand van het meer. De steile heuvelruggen aan de rechterkant, prachtige rotsen en bomen op de heuvels met een strakblauwe lucht erboven. De heuvels gaven goed aan hoe steil de bodem van het meer afloopt, de net zo steil als de heuvelwanden zelf zijn.

Het Baikal meer is de enige plek ter wereld waar de ‘Nerpa’ voorkomt, de enige zoetwater zeehond ter wereld. Er zitten er 60.000 in het meer, wat veel lijkt, maar gezien de oppervlakte van het meer valt het natuurlijk weer mee. Ze schijnen ook allemaal in het midden van het meer te zitten. Wat hadden wij een ongelooflijke mazzel toen we er één tegenkwamen! Het koppie kwam boven het water uit en toen we er naar toe voeren zagen we ‘m gracieus het diepe in duiken. Prachtig om te zien!

Na ongeveer een uur en kwartier werden we aan de kant afgezet en klauterden we de kant op. We liepen over het spoor van de ‘CircumBaikal’ spoorlijn, waar 2x per dag een trein op rijdt. De lijn telt 38 spoortunnels met een totale lengte van 18 km, en wij liepen over het spoor onder één van deze tunnels door. Supergaaf! Aan de andere kant van de tunnel werden we opgewacht door onze ‘kapitein’. Na teruggeklauterd te zijn naar de waterkant hebben we onze gerookte Omul opgepeuzeld en zijn we met de speedboot teruggevaren naar de kade.

Broodjes en drinken gehaald en lekker langs de waterkant opgepeuzeld in het zonnetje.Wat een heerlijke dag! Bij terugkomst bleek Cor nog steeds niet goed. We hadden een beeldje gekocht van twee trolletjes met een gelukssteentje voor goede gezondheid en Wendy –die verpleegster is- heeft wat tegen de misselijkheid gegeven. Ook hadden wij toevallig nog een pak crackers over en met een fles water hebben we dat bij hen achtergelaten.

’S avonds zijn we met z’n viertjes nog gaan eten in ons –ondertussen- stamrestaurant waar men voor een euro of 5 de heerlijkste visgerechten op tafel tovert. Er was zelfs een verveelde bediende aan het karaoken. Vanavond heb ik ‘sig’ geprobeerd, een andere bekende vissoort uit het Baikal meer. Heerlijk gegeten en onder een heel heldere sterrenhemel teruggelopen naar ons chalet.

Vanmorgen gelukkig een vrolijke en in blakende gezondheid verkerende Cor aan het ontbijt; we hadden nog wat bananen voor hem meegenomen en hij kon weer goed eten. Fijn voor hem, want zij moeten vanavond weer ruim 30 uur de trein in. Rob en Wendy vertrekken vanmiddag ook. Grappig, want ondanks dat we hele andere reisschem’s hebben zitten we in dezelfde periode in dezelfde accommodatie in Mongolië en we hebben ook dezelfde trein naar Peking. Dus tegen die tijd gaan we weer gezellig verder waar we gebleven waren :)

Vandaag doen we weinig. De zon schijnt en we zitten op het balkon van het chalet met het prachtige uitzicht op het Baikal meer. Genieten! Morgen gaan we nog één nachtje naar Irkutsk omdat onze trein naar Mongolië de dag erop al heel vroeg vertrekt. Maar nu eerst nog een dagje genieten op deze prachtige plek in Siberië.

10 September 2010, Irkutsk, 7839 km

Gisteren hebben we het Nederlandse echtpaar mee uit lunchen genomen naar ons favoriete restaurant als dank voor de boottocht. Dat was supergezellig en daarna hebben we de hele middag niks meer gedaan. ’S Avonds hebben we nog één keer de ‘Omul Shaslick’ gegeten in hetzelfde restaurant en lekker op tijd naar bed.

Vandaag zijn we tegen 12 uur met een transfer vanaf ons chalet naar Irkutsk gebracht. We hadden nog even een discussie met de altijd-boos-kijkende-manager-van-het-Baikal Chalet-Tatiana die om 10.10 uur riep dat we om 10 uur klaar hadden moeten staan voor de transfer. Toen ik zei dat we om 12 uur werden opgehaald werd ze pislink (gewoon, omdat ze graag een beetje sjaggarijnig en pislink doet, dat hadden we de afgelopen dagen al gemerkt). Echter, toen ze het ging controleren kwam ze schoorvoetend zeggen dat we gelijk hadden….:-) We zitten nu in het ‘Baikaler hostel’ in het centrum van de stad. We hebben een kamer zonder douche en toilet, maar aangezien we morgenochtend om 4.45 uur op het station moeten zijn en we hier dus eigenlijk maar een halve dag zijn vinden we het niet erg om van de gezamenlijke faciliteiten gebruik te maken. Zojuist een rondje gelopen door de stad. Het is erg warm op het moment, zo’n 28 graden. Je merkt dat je hier dan heel snel last krijgt van smog. Irkutsk is verder wel een leuke stad. Qua groote lijkt het een beetje op Krasnoyarsk. We hebben lekker geluncht in het park en we hebben volgens mijn wel 5 of 6 bruidsparen gezien; het lijkt wel de Russische Nationale Trouwdag vandaag. Dat pakken ze hier graag groots aan, met de lelijkste bruidsjurken met afzichtelijke glans (echt net als in de film, dat zie je alleen in Rusland volgens mij), duiven die worden opgelaten, slotjes die aan de brug moeten worden gehangen, vervolgens moet de bruidegom de bruid over de brug dragen en gaat het hele gevolg weer op pad. Niet alleen de bruidsauto is rijkelijk versierd maar ook de volgauto’s lijken wel een kermis met nep trouwringen op het dak en alles. Als het gevolg gaat rijden, toeteren ze allemaal waardoor het hier wel India lijkt, zo’n kabaal maakt het. Toenstraks kwam er een stoet langs ons hostelraam rijden, waarvan het bruidspaar uit het open dak van een limo stond te zwaaien naar de Irkutsk-ers en waar een enorm gevolg van auto’s toeterend achteraan kwam. Hoezo ‘doet u mij maar alle aandacht vandaag graag’ :) Enfin, moge zij allen lang en gelukkig leven.

In Irkutsk merken we voor het eerst wat meer Aziatische invloeden. Niet alleen is het netwerk op onze telefoon al een aantal dagen ‘Far East RUS’ maar ook zien we meer mensen met een Aziatisch uiterlijk en veel chinese en japanse restaurants. Verder waren we net even op de markt waar het zo’n ongeorganiseerde bende was dat het wel wat weg had van een Aziatische markt. We hebben er brood, tomaten, komkommertjes en een paprika ingeslagen voor morgen in de trein, we hebben echt behoefte aan gezonde snacks want die noedelsoepjes (waar we er nog 10 van hebben en die we binnenkort maar ergens achterlaten) komen onderhand onze neus uit.

Check de foto’s van het prachtige Baikalmeer bij dit bericht! Morgen vertrekken we naar ons vijfde land van deze reis: Mongolië! We verblijven eerst 1 nacht in de hoofdstad Ulan Bator, daarna gaan we 3 dagen in een Gertent slapen in Terelj National Park en daarna hebben we nog een overnachting in Ulan Bator voordat we gaan beginnen aan de reis naar Peking. In het National Park zullen wij geen water en electriciteit hebben (oh lord) dus het volgende bericht zal even op zich laten wachten maar volgt zeker!

Oh ja, als afsluiter hier nog even de ‘wat ons verder nog opviel in Rusland’.

Dus.

Wat ons verder nog opviel in Rusland:

- Iedereen drinkt hier;
- Iedereen rookt hier;
- Heel veel Russen hebben een drankwalm om zich heen hangen;
- Ze verkopen hier geen pindakaas;
- Het Russische brood is ranzig. Het is droog, smaakt flauw en lijkt 6 weken oud;
- Ze verkopen hier hele kleine komkommertjes met gekke schil die hetzelfde smaken als onze Nederlandse komkommers;
- De Russische keuken is heerlijk, veel gerechten uitproberen loont de moeite;
- Rusland is niet duur als je lokale gerechten eet en gewoon altijd bier drinkt;
- Een busritje en een ijsje kosten hier maar een kwartje;
- Ze hebben hier papiergeld wat een kwartje waard is (10 Roebel);
- Als je in een restaurant een sapje bestelt kan dat alleen per liter;
- Het is in Rusland dan ook de bedoeling dat je gewoon bier drinkt; dit komt alleen per halve liter of groter;
- Mayonaise hebben ze hier ook; dit fungeert ook als sla-dressing;
- Veel auto’s hebben een stuur aan de verkeerde kant, dit komt omdat deze rechtstreeks uit Japan zijn gehaald zonder speciaal gemaakt te zijn voor ‘rechtsrijdenden’;
- Omdat men hier als idioten rijdt hebben heel veel auto’s geen voor- en/of achterkant meer;
- Bij spoorwegovergangen in Rusland gaan er niet alleen spoorbomen naar beneden, er komen ook metalen platen uit het wegdek omhoog, dat is vast nodig met al die beschonken chauffeurs;
- Op elk station wat er toe doet staat er een stoomlocomotief als museumstuk naast het stationsgebouw;
- In de supermarkt verkoopt men hier 1/3 drank en 2/3 levensmiddelen;
- De Russen zijn helemaal niet commercieel, het interesseert ze geen bal of je wel of niet bij hen eet/koopt/een kamer neemt/op het terras van het hotel je eigen eten en drinken nuttigt;
- De Russen interesseren zich überhaupt niet zoveel in je. Dan kan het zomaar gebeuren dat ze je ineens wegdrukken en voordringen maar het voordeel is dat je ook zomaar een duur hotel in kan lopen om van het toilet of gratis internet gebruik te maken zonder dat iemand naar je omkijkt;
- Russen zijn wel heel aardig;
- Russen zijn patsers en uitslovers;
- Dat ene irritante liedje van Candy Dulfer van 20 jaar geleden is hier ook hip; je kan het als ringtone downloaden. SMS 5555.
- Russische mannen zien er niet uit en lopen er vaak slonzig bij;
- Russische vrouwen zijn botox-diva’s tot hun 30e jaar en daarna krimpen en verschrompelen ze en worden ze kleine ouwe heksen;
- Alle toeristen zijn onder de indruk van de stiletto’s van de dames en het is het gesprek van de dag;
- Bijna iedereen die de Trans-Mongolië Express neemt blijft vanaf Moskou tot Irkutsk drie dagen in de trein zitten en mist hierdoor het ‘echte’ binnenland van Rusland;
- Rusland is een prachtig land en vraagt erom ook door jullie ontdekt te worden!