Palenque-El Remate (Guatemala)

Buenas Dias uit Guatemala!

Ik zal beginnen bij onze nacht in onze ramschackle. Na wat gegeten te hebben gingen we terug naar onze hut en daar bleek dat er buiten geen verlichting was. Zo ook niet bij het toilet. Omdat Lisette het echt niet zag zitten om ´s nachts op de tast op zoek te moeten naar een vieze plee, gingen we eerst maar eens een andere zoeken. Na een poosje over het terrein te hebben gedraald hebben we er gelukkig een gevonden. Toen vroeg naar bed want we moesten er ook vroeg weer uit! Eenmaal goed en wel op ons twijfelaartje met 1-persoonslaken begon het te waaien en te hozen, een heusse moesson bui. Gelukkig bleven de golf- en spaanplaten op het dak hangen en lekte er niks. Gelukkig vielen we ook snel in slaap. Na een uurtje werden we wakker en dacht ik een deuntje in mijn telefoon te horen. Maar met de telefoon was niks. Weer een half uurtje later werd ik weer wakker en toen ik weer mijn telefoon checkte bleek daar echt geen geluid uit te komen. De slaap uit mijn ogen gewreven bleek dat we steeds wakker werden van de herrie van de brulapen om onze hut. Wat een geluid!!! Over alle andere geluiden van de jungle heen hoorden we continue het gegil van de brulapen. Dat was wel gaaf. En oh ja, we hebben ook nog hele felle vuurvliegjes gezien, wat een leuke beestjes!

De volgende ochtend eerst op wc-expeditie door de donkere jungle. Spullen gepakt en naar de bus gelopen, eigenlijk wilden we gewoon zo snel mogelijk weg! Om 06.00 uur vertrokken we. De eerste 4 uur met de bus naar de grens van Guatemala. Veel regen gehad. Na een poosje werden we nog van de weg gehaald door een stammen-hoofd die de chauffeur er nog op wilde wijzen dat wij nu door zijn land zouden gaan rijden. Interessant. Eenmaal aangekomen bij de grens begon het eerste gesteggel. We zouden een toeristenkaart moeten kopen voor als we weer terug Mexico in zouden willen. We wisten dat dit niet nodig zou zijn en wilden ons de 7 euro besparen, daarnaast verdwijnt dit gewoon in de zak van de douanier. Onze chauffeur begon een heel verhaal op te hangen over dat we het moesten betalen omdat we anders in de problemen zouden komen etc.etc. Wij zeiden dat we niet zouden betalen. Wij naar de douane om ons paspoort te stempelen en NIET te betalen. Komt de chauffeur bij ons staan. (Grrrr). Maar, wat doet die goeie man: hij zegt tegen de douanier: alleen een stempel, geen kaart. En hups, daar was de stempel, geen vragen zoals bij onze medereizigers etc. Mooi! Op naar de boot. Met ongeveer 12 man zijn we in een langwerpige boot ongeveer 35 minuten ´de grens over´ gevaren. Bij aankomst in Guatemala een blubberige kade opgestrompeld en immigratieformulieren ingevuld. Toen in de bus naar het immigratiekantoor. Hier moesten we in een rij gaan staan buiten het kantoor en per twee naar binnen. De chauffeur vertelde ons dat wij 5 dollar zouden moeten betalen, maar ook dit is smeergeld en waren wij niet van plan te betalen. De eerste twee fransen in de rij gingen naar binnen. Duurde heeeeel lang. Ondertussen had ik al aan een paar mensen verteld dat ik niet ging betalen omdat het niet hoeft. Niemand wist dit, maar besloot ook niet te betalen. De fransen kwamen naar buiten, betaald en met paspoort. Eerst ging een engels meisje naar binnen. Weigerde te betalen en moest buiten wachten (zonder paspoort). Toen nog een engels meisje, betaalde ook niet, moest ook buiten wachten. Toen Ed en ik. Die man stempelde Edwin zijn paspoort, en vroeg ons om 5 dollar. Edwin netjes uitgelegd dat we de ambassade hebben gebeld in Nederland en dat we niet hoeven te betalen. Probleem, probleem, maar we kregen ons paspoort mee, echter zonder het ingevulde immigratieformulier wat we mee zouden moeten krijgen. Eenmaal buiten zie ik dat ik nog geen stempel heb. Ik weer terug. Ondertussen werd het een zooitje en werd het een in- en uitlopen van mensen in het douane kantoor. Ik kreeg mijn stempel, de engelse meiden ook. De vier laatste mensen in de groep werd helemaal niet om geld gevraagd. Nu moesten Ed en ik en de engelse meiden alleen nog ons immigratieformulier zien terug te krijgen. Dus wij een spaanse reisgenoot meegesleept en hij heeft uiteindelijk lopen lullen als brugman. End of story: het was een groepswerk waar het Nederlands elftal nog wat van kan leren maar iedereen had zijn paspoort, het formulier en een stempel zonder te betalen!!!

Na deze heisa een rit van 2 uur in een aggenebbis bus over onverharde weg. Na nog een uurtje verharde weg strandden we in Santa Helena. De chauffeur van onze bus had een rit geregeld naar het plaatsje waar we wilden verblijven, El Remate, kwamen er alleen heel laat achter dat dit slechts naar het kruispunt was en niet naar ons hotel. Dus hups, rugzak op en 2km zwoegen met 2 kleine kindjes in onze kielzog. Toen waren we het wel een beetje zat hoor. Maar het hotel loont de moeite: het is he-le-maal top! Superkamer, badkamer, terras en hangmat! Hoera!

´s Avonds bij het eten ontmoeten we David en Emily uit Frankrijk en vanmorgen zijn wij met hen naar Tikal geweest. Tikal is een enorme oude stad van de Maya´s. Een groot verschil met andere opgravingen is dat het midden in de jungle ligt en enorm groot is. Ik denk dat we wel 10 a 15 kilometer hebben gelopen en we zijn ca. 7 uur bezig geweest om het hele complex te bezichtigen. We waren er vanmorgen om 06.00 uur al en het voordeel daarvan was dat er enorm veel geluiden zijn van verschillende dieren. Vogels, brulapen, etc. We hebben ook heel veel apen gezien die van tak naar tak slingerden en veel verschillende vogelsoorten. Plus het was heerlijk rustig overal dus we hebben alles op het gemak kunnen bekijken. Wat wel heel interessant was: op een gegeven moment zagen wij bij een complex een aantal mensen bidden bij een kampvuur. We zagen eieren en kippen, zoals we afgelopen week ook al in de kerk gezien hadden. De kip werd om de lichamen van de biddende mensen heen gedraaid en na nog wat rituelen.....werd de kop eraf getrokken. De kip bewoog nog wat terwijl de meneer rondjes liep om het kampvuur en toen ie eenmaal dood was werd de kip aan stukken getrokken en geofferd aan de goden. Hoe bizar is dat??

Een ervaring die we niet snel zullen vergeten in ieder geval! Morgen gaan we met onze nieuwe franse vrienden naar 2 andere opgravingen in de jeep van de eigenaar van het hotel. Hij gaat ons er vanalles over vertellen, ik ben benieuwd. Tot nog toe bevalt Guatemala goed zullen jullie begrijpen!

Oh ja, ook grappig: gisteren zaten we te eten, kwam er ineens een paard langslopen. Zomaar. gewoon over de weg langs het hotel, zoals er bij ons een auto lang zou rijden. ;-)

Hasta Luego!