Bia Hoi Hanoi!

15 Oktober 2010, Hanoi, Vietnam

Na een goede nacht slaap zaten we vanmorgen om 7 uur klaar op het busstation voor onze reis naar Hanoi. Er zaten nog vier westerlingen in de bus; Abby en Adam uit Engeland die we al eens eerder in Mongolië tegen waren gekomen en Konrad en Natalia uit Duitsland die we verder nog niet kenden. De eerste helft van de reis ging heel voorspoedig. We reden door een prachtig groen landschap met veel karstbergen richting de grens. Om half 11 stopten we bij een restaurantje om te lunchen, dat zat schijnbaar bij de reis inbegrepen. We hebben Foe Yong Hai gegeten zoals je die in Nederland ook krijgt, de eerste keer dat we een smaak herkennen van de Nederlandse Chinees. We waren wat verbaasd dat we er lunch bij kregen maar begrepen achteraf wel waarom dat was: de douaneformaliteiten zouden uren gaan duren! Na de lunch kwamen we al gauw bij de douane. We moesten uit de bus, de bagage meenemen en we werden in een golfkarretje eerst naar de Chinese douane gereden. Hier hadden we te maken met een Voordringvietnamees, een zorgelijke ontwikkeling. Edwin en ik waren namelijk net ons bagage in het karretje aan het pakken toen er een vrouw aankwam die haar tas er bovenop pleurde en ging zitten. Nu waren er alleen niet meer genoeg stoelen en kon maar één van ons zitten. Dus ik vroeg de chauffeur van de golfkar onze tassen eraf te halen zodat we het volgende golfkarretje konden nemen maar dat was ‘ie niet van plan. In plaats daarvan zei hij tegen de ca. 10 inzittenden van het karretje: ‘van wie is deze tas hierbovenop?’ (dat vermoeden we althans, want hij sprak Chinees). Hij herhaalde de vraag nog een paar keer maar niemand antwoordde, want de vrouw in kwestie wilde natuurlijk niet van het karretje af. Toen was de chauffeur er klaar mee, haalde de tas eraf en zette die naast de kar. Nu móest de Voordringvietnamees wel uitstappen. Wat een aardige Chinees die chauffeur!

Enfin, de Chinese douane ging snel en efficiënt, daar waren we zo doorheen. Toen werden we met een golfkarretje naar het Vietnamese gedeelte gereden. Dat ging er anders aan toe. Ten eerste was het een zooitje. Er waren drie loketten, bij de eerste stonden honderd mensen, bij de tweede en derde geen. We haalden een immigratiekaart, vulden ‘m in en gaven ons paspoort en kaart af bij loket 1. Nu kon het grote wachten beginnen. De douane beambten keken nogal verveeld en op een gegeven moment viel de stroom uit waardoor ze de grote stapel paspoorten niet in behandeling konden nemen. Het duurde en duurde maar. Op een gegeven moment heb ik me met Abby en Natalia bij de tassen gesetteld en hebben de mannen zich tussen de massa mensen bij loket 1 gestort. Terwijl wij in het immigratiegebouw lekker zaten te picknicken moesten de mannen vechten voor een plekje en de paspoorten.

Na ruim een uur wachten kwam Edwin terug met onze paspoorten, nog een half uur later waren ook de andere paspoorten eindelijk terug. Vietnam, here we come! We werden met een volgend golfkarretje naar een Vietnamese bus gebracht. Net voordat we vertrokken kwam Konrad de bus inrennen met biertjes voor de mannen, dat hadden ze wel verdiend na een paar uur bloed zweet en tranen. Konrad en Natalia zaten in een andere bus omdat zij niet naar Hanoi reisden.

De reis zou 7 uur duren maar heeft in totaal 10,5 uur geduurd, ondanks dat we een uur terug zijn gegaan in tijd en we nog maar 5 uur tijdsverschil met Nederland hebben. Vertragingen zijn een veelvoorkomende aangelegenheid bij Aziatische busreizen. We waren gewaarschuwd voor lastige taxichauffeurs en mensen die je naar nep-hotels willen meenemen in Hanoi. We besloten met z’n allen een taxi te pakken; een alleenreizende Chileen voegde zich bij ons, zodat we met 5 man in een Opel Corsa werden gestouwd die ons naar het centrum van Hanoi heeft gebracht. Dat paste best eigenlijk.

En hier zitten we dan in onze ‘uitspatting’: een 3-sterren hotel in het centrum van Hanoi. We betalen een vermogen; 31 euro per nacht voor de kamer, maar we wilden gewoon even een fijne en goede accommodatie. Het is heerlijk! De mensen in het hotel zijn zeer vriendelijk en behulpzaam, ze hebben zelfs Facebook illegaal opgestart op onze laptop, dat heeft de Vietnamese regering ook geblokt namelijk. De kamer is ok, wat klein maar zeer netjes met een groot bed, een computer, koelkast, koffie, thee, fruit, en een hele prettige badkamer. We zijn blij dat we hier zitten!

Vanavond hebben we ons heel kort in het Hanoi-se straatleven gestort. Het is een ongeorganiseerde drukke bende en dat vinden we fantastisch! We zijn eindelijk aangekomen in écht goedkoop Zuid-Oost Azië dus dat is heerlijk. We hebben samen voor 2,25 euro gegeten en ik zal je vertellen wat we daarvoor kregen: we begonnen met een voorafje van een loempia die we kochten bij een oud echtpaar op straat. Vervolgens zijn we bij een restaurantje op straat gaan zitten waar prompt twee bier voor ons werd neergezet. Vervolgens hebben we er nog een bord rijst met groenten en vlees én een bord loempia’s bij besteld. En dat allemaal voor 2,25 euro! We vinden het nu al top in Vietnam.

16 Oktober 2010, Hanoi

Lang leve de Franse kolonisten! Althans, in ieder geval voor het invoeren van heerlijk Frans brood in Vietnam! Wat een feest vanmorgen om onze tanden in een vers, knisper-knasperig warm broodje te zetten, dat hebben we gemist! Ook fijn dat de Vietnamezen daar dan een lekkere verse fruitsalade en –sapjes aan toevoegen, één groot feestontbijt dus.

We doen het echt heerlijk rustig aan in Hanoi. We hebben het nogal druk gehad de laatste tijd en omdat we voor Vietnam een 3 maanden visum hebben kunnen we het eindelijk een beetje rustig aan doen. We gingen om half 12 op pad. Eerst hebben we kaartjes gekocht voor het ‘Waterpuppet Theater’ voor morgenavond. We weten niet precies wat het is maar het schijnt een typisch Vietnamees theater te zijn, iedereen is er lyrisch over en het kost maar 2 euro voor de eerste rang dus hups maar. Helaas regende het zo’n beetje de hele dag, al was dat wel voorspeld. Vietnam is een heel dun, langgerekt land. Hierdoor zijn er verschillende klimaten en is het onmogelijk overal perfect weer te hebben. We schijnen wel in de beste periode te reizen voor als je het hele land door wilt reizen, maar het is onvermijdelijk dat het hier en daar een beetje tegenvalt. Het voordeel is wel dat de temperatuur veel fijner is dan gisteren, toen was het heel benauwd. Maar goed, paraplu’tjes op en begonnen aan een stadswandeling. Tweede doel: Lonely Planet van Vietnam kopen. Die hadden we binnen no-time gescoord voor ruim 5 euro. Ja, het is natuurlijk een nepperd, zoals alles hier nep is, maar we vinden dat we met onze collectie thuis al zoveel geld in Lonely Planets hebben gestoken dat het best een keer nep mag zijn :) Daarnaast kunnen we ‘m nu gewoon ergens achterlaten i.p.v. naar huis sturen wat veel meer kost dan het boek zelf. Check! Hierna onze stadswandeling hervat. Hanoi is echt een heel leuke, drukke, Aziatische stad. Overal zijn brommertjes, echt overal. Oversteken is zo een beetje een uitdaging maar we hebben de smaak redelijk te pakken. Verder struikel je hier over winkeltjes en eetstalletjes, waar het eten bijna niks kost. De geuren van lekker eten komen je overal tegemoet. Je zit op hele lage stoeltjes en aan hele lage tafeltjes aan de kant van de straat en betaalt maar een paar euro. Na een lekkere lunch zijn we richting het station gelopen. We willen maandag met de nachttrein naar het noorden, naar een plaats in de bergen, Sa Pa. Als je dit in het hotel of bij een reisbureau boekt, wordt je in een luxe rijtuig geboekt die speciaal voor de toeristen aan de trein is gehangen. Daar betaal je 25 dollar per persoon voor een enkele reis voor. Wij voelen ons niks te goed voor de Vietnamese eerste klas (erg eigenlijk) die 11 euro kost maar dat verkoopt men in de stad niet aan toeristen. Dus zijn we zelf een kaartje gaan kopen op het station. En dan kom je op het station en dan praat de mevrouw Engels en er zijn geen Voordringchinezen en binnen 2 minuten hadden we de kaartjes. Edwin was er van overtuigd dat we weggestuurd zouden worden naar een ander loket of dat we niet goed zaten dus terwijl ik de kaartjes stond te boeken was Ed zoek met de portomonnee. We hadden alles zo snel geregeld dat we even moesten gaan zitten om het tot ons door te laten dringen :)

Na deze actie zijn we langzaamaan teruggelopen naar het hotel. Daar hebben we eerst onze voeten gewassen, die worden er niet schoner op in de natte straten van Hanoi. Vervolgens hebben een hostel geboekt in Sa Pa en nu moet me even van het hart dat we alles in totaal, voor een nachttrein heen- en terug in de eerste klas, plus drie nachten hostel accommodatie in een 2-persoonskamer mét badkamer, dus een 5-daagse reis naar de bergvolkeren van Vietnam, 34 euro per persoon hebben betaald! Dat is toch helemaal niks! We zijn enorm in onze nopjes.

Het is maar goed ook want we moeten nodig een beetje aan het budget schaven. China is voor Aziatische begrippen erg duur en aangezien we de afgelopen twee maanden nergens naar gekeken hebben wordt het tijd dat we een beetje budgetteren. Vanavond zijn we daarom maar weer uit eten geweest. Het was 2 euro, daarvoor hadden we een bord gebakken rijst met kip en een bord gebakken noodles met verse groenten en vlees. Hmmmm. We hebben de gebakken nieren, hart, tong en hond die ook op de kaart stonden even gelaten voor wat het was. Oh ja, trouwens, over tong gesproken. We zien hier redelijk wat verkopers die tong verkopen. Op zich niet zo raar, maar die tong staat dan, zeg maar, al uitgestoken op het kraampje, over het randje heen. Feitelijk lijkt het dan of de kraam zijn tong uitsteekt, niet zo uitnodigend. Maar er zullen toch wel mensen zijn die het eten denk ik, anders zouden ze het niet verkopen.

Na het eten wilden we gek doen dus zijn we bij een ‘Bia Hoi’ gaan zitten. Dit zijn lokale mini-biertentjes die hier overal zitten. Hanoi schijnt de Bia Hoi hoofdstad van Vietnam te zijn. Gisteren hebben we er bij één gegeten. In feite komt het er op neer dat er een oud dametje achter een vat lokaal, licht bier zit. Je gaat op een ministoeltje aan de straatkant en/of op de straat zitten en bestelt je biertje. Zo’n biertje kost 13 cent per stuk en is ongeveer zo groot als een vaasje in Nederland. We raakten aan de praat met een Nederlands stel die net vandaag zijn aangekomen en hebben zo gezellig een poosje zitten kletsen en biertjes gedronken onder het genot van de toeterende scooters. Het enige nadeel van deze Bia Hoi was dat ze geen toilet hadden en we dus na een aantal biertjes rap naar het hotel terug moesten :)

Nu ga ik even chillen. Het is tenslotte zaterdagavond, alhoewel dat er eigenlijk niet echt toe doet.

18 Oktober 2010, Hanoi

‘Make up your mind!’ moet de receptionist van ons hotel gisteren gedacht hebben toen we voor de vijfde keer die dag onze kamersleutel inleverden,. In plaats daarvan zei hij, vriendelijk glimlachend: ‘are you going again?’

We hadden gisteren nogal het heen- en weer. Gelukkig was het bijna de hele dag droog. Eerst hebben we een wandeling gemaakt rond het Hoan Kiem Lake, het meertje midden in het oude centrum van Hanoi. Ook hebben we een bezoek gebracht aan het kleine tempeltje op het eilandje in het meer, wat, na al die andere tempels, niet zo heel veel voorstelde. Ook hebben we nog een beetje extra rondgewandeld door de ‘Old Quarter’, door een gedeelte wat we nog niet gezien hadden. We kwamen o.s. langs een kathedraal, die, naast andere kathedralen, ook niet zoveel voorstelde. Hierna zijn we even gaan chillen in het hotel.

Vervolgens zijn we gaan lunchen in een restaurantje om de hoek. We lieten de hersenen, nieren, hart en hond weer even voor wat het was en kozen voor rijst met kip en ei en noedels met rundvlees en groenten. Toen zijn we weer even teruggegaan naar het hotel om te chillen.

We verveelden ons een beetje toen Edwin opperde naar de Bia Hoi te gaan. Dit is geen goed teken, we zijn nog geen twee dagen in Vietnam en Edwin wil midden op de dag al naar de Bia Hoi. Ik opperde een iets gezondere variant en dus zochten we een café-tje op waar we bananenlassi (bananenmilkshake) en een bord vers fruit bestelden. Hierna gingen we weer even chillen in het hotel.

Na een uitvoerige Skype- en bel middag (we hebben eindelijk weer behoorlijk internet) zijn we een hapje gaan eten. De keuze in het restaurantje was rijst of kippensoep en we kozen de laatste. Hierna….zijn we weer even gaan chillen in het hotel.

Gelukkig hadden we kaarten voor het ‘Water Puppet Theater’ gisteren anders waren we waarschijnlijk om half 9 naar bed gegaan. We wisten dat Alex en Marianne, die we de vorige avond bij de Bia Hoi hadden ontmoet, ook op dit tijdstip naar het theater zouden gaan en toevallig bleek dat ze ook nog de stoelen naast ons hadden. Best apart bij een theater met zo’n 250 bezoekers! De Vietnamese kunst van Water Puppet Theater is minstens duizend jaar oud. Het is bedacht door boeren die in de rijstvelden werkten. In het theater ziet het er ongeveer als volgt uit; er is een decor van een tempel die omgeven is door water. Vanachter een bamboegordijn zijn er een stuk of 11 poppenspelers die de poppen op lange stokken van alles laten uitvoeren. De poppen komen vanuit het water omhoog en het ziet er uit alsof ze op het water drijven. Het tafereel speelt zich dus af op het water voor de tempel. Naast het decor zit een band van ongeveer acht personen die met heel interessante instrumenten Vietnamese muziek maken. Het hele tafereel is heel aardig om te zien en we hadden eindelijk het gevoel weer een beetje cultureel bezig te zijn.

Om de culuturele sfeer erin te houden, zijn we na het theater naar de Bia Hoi gegaan. We vonden met z’n vieren een plekje tussen de locals en bestellen maar weer eens een paar biertjes. Wat hebben we het toch slecht in Vietnam.

Vanavond gaan we met de nachttrein richting het noorden; we zijn benieuwd wat ons daar te wachten staat. Eerst moeten we de ontploffing in onze kamer maar eens bij elkaar rapen.