Vinaka Fiji!

29 April 2011, Pacific Harbour

Ik zal jullie even uit de droom helpen: ook in Fiji kan het de hele dag regenen. Toen we wakker werden regende het, tijdens het ontbijt regende het, bij het sporten werd het een beetje droog en tijdens de lunch begon het weer. Hm. Nu snappen we waarom Fiji zo groen is. In principe hoeft het niet uit te maken als je in het resort verblijft waar wij verblijven. Je zou de hele dag in de hippe lobby kunnen gaan zitten en naar ‘Café del Mar’ cd’s luisteren en je dan nog enorm vermaken ook. Maar gek genoeg worden wij altijd een beetje actief als de zon niet schijnt. ’S morgens gesport en na de lunch zijn we even naar het ‘Arts Village’ gelopen, eigenlijk een beetje het centrumpje van Pacific Harbour. Hier hebben we wat boodschappen gedaan. Ook hebben we nog even een strandwandeling gemaakt. Om 5 uur begon Happy Hour; Chardonnay voor 2 euro en Fiji Bitter voor 1,50 dus dat kunnen wij ook betalen! We dronken er een beetje te veel en strompelden toen naar de hoofdweg en aten een heerlijke curry in het lokale restaurantje.

Nu kijken we de bruiloft van Will en Kate. Al weken is er op alle tv-zenders fuss over en vandaag is dan dé dag: de één na belangrijkste bruiloft van het jaar, zoals mijn vriendin Thaise het volledig terecht noemt. Toch een beetje gek dat ze om tien uur ’s avonds trouwen, al komt ons dat goed uit want nu kunnen we in bed kijken. We kijken het overwegend op CNN en BBC, afhankelijk van wie de smeuïgste roddels heeft. Die gekke mevrouw in haar blauwe outfit blijkt een nosejob en een coke verslaving te hebben zegt CNN (Amerikanen hè, die houden wel van een beetje sensatie). En wát is er met al die hoedjes? Prinsjesdag is er niks bij. Ze zitten tegenwoordig op het voorhoofd geplakt, in plaats van op het hoofd; dat zijn toch geen hoedjes meer?? Edwin kijkt alleen omdat ik kijk (ja ja) en zeikt eigenlijk iedereen af. Hij noemt de hoeden vliegende schotels en zegt dingen als: ‘die heeft een snorkel op haar hoofd’. Ook doet hij steeds stemmetjes als er weer iemand met een rare outfit komt aanlopen. Ik check David Beckham (die er bijzonder goed uitziet vandaag als ik dat zo eens even objectief bekijk) en ik wacht nu op de komst van Wim-Lex en Max. Of zou Bea komen? Het is morgen wel koninginnedag dus ze moeten hoe dan ook vanavond snel terugvliegen. Gelukkig is Londen naast de deur (vanuit Fiji-perspectief gezien dan).

Hé Elton John komt binnen.

En de premier van Australië.

Wat voor jurk zou Kate aanhebben?

Edwin probeert te lezen maar zegt dat het niet lukt omdat het geluid aanstaat. Ik vraag hem of ik soms het geluid even uit moet zetten maar hij zegt (en nu komt het): ‘nee, ik wil het eigenlijk ook wel zien’. Ha! Ik wist het wel!

Hé, Koningin Elizabeth ziet er nog precies zo uit als op de Fiji-aanse dollarbiljetten. Ietsje ouder misschien.

Jaaaaaa! Wim-Lex en Maxima komen binnen! ‘The prince of Orange and Maxima’ zegt de BBC commentator. Oh, ik voel me altijd zó Hollands als ik niet in Nederland ben.

Kapitein Iglo is er ook zie ik.

De bruid is er! En onze Wim-Lex en Maxima zitten hartstikke vooraan!

Nou jongens, er mag wel een beetje gelachen worden hoor. Het is een bruiloft, geen begravenis. Neem een voorbeeld aan de bruid, die probeert het af en toe tenminste nog eens. Komt natuurlijk omdat ze geen royalty maar gewoon gepeupel is, zoals wij. En gepeupel maakt er nou eenmaal graag het beste van. Goed gedaan hoor, Kate. En die jurk staat je ook enig.

Wat? Gaan ze pas over een uur de balkonscène doen? Ik ga naar bed.

30 April 2011, Pacific Harbour – Queensday in Paradise

Iedereen zou een keer op wereldreis moeten gaan. Of, als dat misschien niet kan, tijdelijk naar Fiji emigreren ofzo. De zon is terug vandaag en terwijl we afkoelen in het zwembad bedenken we hoe we er voor kunnen zorgen dat we niet meer terug hoeven naar Nederland. Ik opper om een hut te bouwen op het strand maar dat vindt Edwin te basic. Hij is een beetje een verwend mannetje geworden. Hij wil namelijk wel blijven, maar alleen als dat betekent dat hij in onze huidige kamer mag blijven. Ja, zo ken ik er nog wel één.

Hé.

Is de Koninginnedag loterij niet vandaag?


01 Mei 2011, Pacific Harbour

09.12 uur, aan het zwembad
Niks gehoord van pa. En zelfs met tien uur tijdsverschil zou de trekking van de Konginnedag loterij al geweest moeten zijn. Dan is dit dus toch officieel de laatste dag in ons Ik-Wil-Hier-Nooit-Meer-Weg-Resort in Fiji.

10.13 uur, aan het zwembad
Ik heb het. Ik keten mezelf vast aan een palmboom. Dan kan ik hier blijven. Dan wordt ik de eerste vrouw ter wereld die zich in Fiji aan een palmboom ketende zodat ze niet weg hoefde.

10.16 uur, aan het zwembad
Nee, nee, nog beter: ik keten mezelf aan de hangmat tússen de palmbomen. Ja, veel beter. Dan kunnen ze met Happy Hour de wijn gewoon komen brengen.

15.40 uur, op de cross trainer in de gym
Char-don-nay, Char-don-nay, Char-don-nay.

17.00 uur, in de bar
Happy Hour!! Gezellig-op-gitaar-spelende-mannetjes-met-bloemetjes-blouse zijn er ook. En de Chardonnay is voor de helft natuurlijk. Hmmmm.


02 Mei 2011, ergens tussen Pacific Harbour en Nadi

Vandaag is onze laatste dag in Fiji en omdat we toch terug moeten richting Nadi hebben we besloten een auto te huren zodat we nog wat meer kunnen zien van het hoofdeiland, Viti Levu. Eerst even een kleine introductie over de huidige stand van zaken op Fiji want omdat we nog niet op pad zijn geweest hebben we ook nog niks over het land verteld.

De bevolking van Fiji is de meest multi-culturele van de hele Zuid-Pacific. Qua geloof is ongeveer 52% van de bevolking Christelijk, waarvan 37% methodist is. Je ziet hier dan ook veel methodisten kerken. 38% is Hindoeistisch en 8% van de bevolking is moslim.

De oorspronkelijke bewoners van Fji zijn van Melanesische afkomst met polynesische invloeden. Dat zie je o.a. aan hun uiterlijk, met donkere huid en rasta haar. Qua uiterlijk is het net of alle vrouwen bij The Supremes zitten hier, enorme rasta coupe’s hebben ze. Ongeveer 37% van de bevolking is van Indiase afkomst. Dit zijn afstammelingen van gastarbeiders. Dit percentage wordt wel minder, omdat een groot deel van de Indiase inwoners emigreert.

De gastarbeiders zijn hier gekomen in de tijd dat Fiji nog een Engelse kolonie was. De Engelsen hadden goedkope arbeidskrachten nodig om op plantages te werken en haalden deze mensen uit India, één van hun andere kolonies. De Indiërs wilden maar al te graag ontsnappen aan de barre omstandigheden thuis en tekenden een contract voor vijf jaar. Toen bleek dat de omstandigheden in Fiji niet veel beter waren, wilden zij wel weg, maar kon dit niet. Veel Indiërs haalden in plaats daarvan hun familie naar Fiji.
De gastarbeiders mochten geen land bezitten, terwijl ze er wel de hele dag op werkten. De oorspronkelijke bewoners van Fiji mochten dit wel. Dit is tot op de dag van vandaag de oorzaak van veel spanningen tussen de diverse bevolkingsgroepen. Treed er een regering aan die voornamelijk pro-Indiaas is, dan zijn de oorspronkelijke bewoners bang dat hun land wordt afgenomen; treed er een regering aan die pro-Fiji is, dan zijn de Indiërs bang dat zij verder benadeeld zullen worden. Dit is de reden dat er de afgelopen tientallen jaren coup na coup is gepleegd en er veel politieke onrust is in Fiji. Op dit moment heeft de leger een regering aangewezen en ligt het bestuur van het land dan ook bij het leger. Een situatie waar voorlopig nog geen verandering in lijkt te komen.

Vandaag rijden we als eerste naar de hoofdstad van Viti Levu, Suva. Suva is de grootste stad in de hele Zuid-Pacific met onder andere de belangrijkste universiteit van de Zuid-Pacific. Twaalf landen beheren deze universiteit en van al deze eilanden in de Zuid-Pacific komen leerlingen hier studeren. Als we Suva binnenrijden zien we dat het ook een hele grote containerhaven heeft. We parkeren op een bewaakte parkeerplaats, dat is hier wel nodig. Direct komt er een mannetje naar ons toe (Bula!) die ons waarschuwt voor zakkenrollers en ons vervolgens wel even een goede souvenirwinkel wil wijzen. Fijn. Dat er meer achtersteekt blijkt al snel, hij wil schijnbaar wat verkopen. Beetje een inkoppertje.

We lopen een rondje door de stad waar de Lonely Planet lyrisch over is en we vinden het helemaal niks. Het is een beetje een rommelig geheel van winkels, men kijkt een beetje achterdochtig (of misschien zijn wij dat juist wel) en er is niks te zien. Hoewel, we zien in een winkel wel een reclame van Princess waarop een dame in klederdracht in een veld vol oranje tulpen staat met een molen op de achtergrond. De dame in kwestie heeft twee bossen oranje tulpen én een blender in haar armen. Fijn. Nu denkt men op Fiji dat wij in Nederland allemaal met blenders en achterlijke hoedjes op in het tulpenveld staan. Overigens moet ik zeggen; de mensen die ons aanspreken en vragen waar we vandaan komen, zeggen bijna allemaal ‘oh, far away’ als we vertellen dat we uit Nederland komen. Dus schijnbaar weten ze wel wáár die tulpenvelden liggen. Er is vandaag één uitzondering geweest. Een meisje vroeg aan Edwin waar we vandaan komen. Toen Edwin antwoordde dat we uit Nederland komen, vroeg ze aan Ed of dat misschien is waar Michael Jackson ook vandaan komt. Misschien had ‘ie moeten antwoorden: ‘nee, maar we maken wel mooie blenders’.

Enfin, we hebben Suva vrij snel weer gezien dus we gaan er weer vandoor. In Fiji rijdt men overwegend links. Edwin heeft het rijden op de wegen van Fiji zo onder de knie. Je moet gewoon een beetje blenden (daar is ‘ie weer), go with the flow zeg maar. Als er een gat in de weg zit, dan ontwijk je die rustig, die tegenligger of koe doet dat tenslotte ook. Het landschap aan de zuidkust van Viti Levu is heel erg groen en heuvelachtig. Het lijkt soms wel of we in een achtbaan zitten, zoals de weg door de heuvels gaat. We zien veel kleine dorpjes met gekleurde huisjes. Het ziet er allemaal enigszins armoedig uit. Langs de kant van de weg lopen hier en daar wat mensen. Vaak met kapmessen in de hand of grote zakken met groen spul op hun nek. Ze kijken bijna allemaal nieuwsgierig als we langsrijden, we zien dan ook vrijwel geen andere toeristen in een huurauto. Het weer begint goed maar wordt steeds slechter vandaag en ik kan je verzekeren dat het er dan net zo deprimerend uitziet als in Nederland. De lucht is donkergrijs en het regent meer dan dat het droog is. Gelukkig is het voor ons een reisdag dus maakt het niet zoveel uit.

Voor de lunch eten we uitgedroogde witte broodjes met zweterige kaas. Hm. Nou ja. In de loop van de middag komen we aan in Nadi. We eten een softijsje bij MacDonalds en als we daarna de fles limonade zoeken die we nog hadden, blijkt deze op één of andere vreemde manier verduisterd te zijn. We kunnen ‘m nergens vinden. Nergens. Maar we hebben ín de auto geluncht, dus hoe kan die fles dan in hemelsnaam weg zijn, zou je denken. Later als we ingecheckt zijn blijkt dat ‘ie gewoon onder Ed zijn voorstoel ligt. Dus.

We eindigen onze reis in Fiji waar we hem begonnen; bij het Mercure hotel tussen Nadi en de airport. Er wordt weer wat afge’Bula!’-t vanaf de incheckbalie tot het moment dat we de kamerdeur achter ons dichttrekken. Morgenochtend om 07.00 uur vertrekken we naar Tonga.
Vanavond ontmoeten we Dave en Noortje als het goed is nog, die hebben wij in China en Cambodja ook al eens ontmoet. Zij vliegen vandaag vanaf Auckland dus als alles op tijd is gaan we straks nog even een borreltje doen.

Onze tijd op Fiji is voorbij gevlogen. Acht dagen is veel te kort, dat mag duidelijk zijn. En dan hebben wij alleen nog maar een klein stukje van het hoofdeiland gezien en niet één ander eiland. Goede reden om nog eens terug te komen. Maar eerst maar eens kijken wat Tonga voor ons in petto heeft.

Vinaka Fiji, Vinaka.