Kerst op Koh Kut

27 December 2010, Bangkok

Onze kerst op Koh Kut Island gaat de geschiedenis in als de meest tropische kerst ooit!

Zes dagen geleden stonden we al om 05.20 uur op het busstation in Bangkok en tien minuten later vertrokken we op weg naar Trat. Vanuit Trat vaar je naar verschillende eilanden in de regio, waarvan Koh Chang de meest bekende is. Het vervoer naar dit eiland is dan ook goed geregeld. Koh Kut is aanzienlijk kleiner en het vervoer is vooral onduidelijk. Volgens de website van ons resort moeten we bij pier 25 van het busstation wachten totdat er een busje komt om ons naar de juiste boot te brengen. Omdat we veel te vroeg zijn settelen we ons op wat stoelen en eten een noedelsoepje van de verkoopster die haar noedelsoepjes verkoopt op pier 25. Dat zegt in Azië niks; het zou kunnen betekenen dat er dus geen bus komt, maar het zou ook zo maar kunnen betekenen dat de noedelsoepdame haar winkeltje een piertje verderop rijdt áls er een bus zou komen. Gelukkig voor ons zit er een Amerikaans stel naast ons waarvan het meisje Thais spreekt. En, nog gelukkiger voor ons moeten ze naar hetzelfde resort en heeft ze een Thaise sim kaart en heeft ze al gebeld hoe het vervoer nu verder geregeld is. Ontzettend handig want er komt eerst niks opdagen, vervolgens worden we door de verkeerde meneer meegenomen en weer teruggebracht naar het busstation en uiteindelijk worden we dan eindelijk door de juiste persoon opgehaald. Daarna komt het nog steeds handig uit dat ze Thais spreekt want de chauffeur moet nog even langs de markt, één van onze reisgenoten is wat vergeten bij een winkel waardoor we weer terugmoeten en het is allang 1 uur geweest dus de boot zou al vertrokken moeten zijn. In elke omstandigheid was ik toch lichtelijk gestressd geraakt op dit moment, ware het niet dat we nu iemand bij ons hadden die alles verstond en voor ons kon vertalen en ons geruststelde dat de boot niet zonder ons zou vertrekken. Okiedokie.

Tegen half 2 stapten we in de speedboot en nog geen uur later meerden we aan bij de pier van het ‘Koh Kood Beach Natural Resort’. Terwijl er allemaal mensen aan kwamen rennen om onze backpacks mee te zeulen, hadden wij nog vóórdat we voet op de pier hadden gezet al door: dit is het paradijs! We liepen over de pier mee naar de receptie en werden na het inchecken naar onze gezellige Bali-stijl bungalow gebracht. Inclusief buitenbadkamer die later nog zeer goed van pas kwam voor Edwin zijn nachtelijke avonturen op kerstavond.

Alles in het Beach Resort is perfect. Je kent het vast wel; vaak is een hotel oké, maar er is altijd wel iets aan te merken. Aan dit resort is niks aan te merken. Het personeel is enorm vriendelijk en doet alles voor je maar op een heel informele manier. Het resort bestaat uit afzonderlijke bungalows in een grote tuin met prachtige tropische begroeiing en veel gras. Er is een gezellig restaurant met elke avond de verse vangst op de barbecue. Aan het strand zijn loungeplekken met kussens of hangstoelen en rieten dakjes voor schaduw. Er is een hangmat, er hangen enorme schommels in de bomen en er is een hoek voor de kinderen. Ondanks dat het resort helemaal vol zit met kerst, hebben wij altijd een plekje in de schaduw gehad. Geen handdoekje neerleggen in de morgen dus. Verder wordt er in het resort nauwelijks muziek gedraaid, op wat achtergrondmuziek bij het ontbijt en het diner na. Het is dus erg rustig. Het water van de zee…..daar zullen jullie voor op de foto’s moeten kijken. Ondanks dat het dezelfde zee is als op Phu Quoc Island, de Golf van Thailand, is het water vele malen helderder. Je kijkt vanaf de pier 2,5 meter naar beneden en ziet daar het witte zand van de bodem. ’s Morgens zwemmen er allerhande tropische visjes, die je vanaf boven het water bijna beter ziet dan met een duikbril ónder het water. De temperatuur van het water moet tussen de 20 en 25 graden zijn, het voelt als een warm bad. Overdag is het een graad of 30, droge warmte dus we zweten niet. Alsof dit allemaal nog niet perfect genoeg is, koel het ’s avonds af tot een graad of 20, waardoor we zelfs al een aantal nachten zonder ventilator hebben kunnen slapen.

We zijn al op veel mooie plekken geweest maar dit prachtige plekje op aarde spant de kroon! De eerste dag huren we direct een brommertje. Het eerste stuk is een vreselijke onverharde weg waar ik een paar keer afstap, zodat Edwin meer grip heeft en niet omkukelt. Gelukkig liggen op de rest van het eiland betonplaten als weg en kunnen we redelijk doorrijden. Het eiland is heel groen. Heel veel palmbomen en heel heuvelachtig. Af en toe zijn de heuvels die we op moeten zo stijl, dat de brommer ons maar net de heuvel opgereden krijgt. We bezoeken een prachtige waterval. De waterval komt uit in een groot, natuurlijk zwembad waarin we kunnen zwemmen. Er vliegen zwermen prachtige vlinders en er zwemmen kleine visjes in het water. De visjes happen zachtjes op je benen en voeten om de dode huidcellen op te eten. Betaal je in Cambodja veel geld voor een dergelijke ‘Dr.Fish’ behandeling, hier is het gratis! Ik vind het maar niks, Edwin vindt het geweldig en komt het water niet meer uit. We hebben mazzel; bij de waterval zijn bijna geen mensen als wij er zijn. Wel ontmoeten we er een gezellig Hollands stel waar we mee aan de praat raken en voor we het weten zijn we een paar uur verder. We nemen afscheid en vervolgen onze ontdekking over het eiland.

Men zegt dat er geen winkeltjes zijn op het eiland en dat willen we zelf weleens zien. Gelukkig hebben we een voorraadje eten meegenomen, maar we willen graag wat vers fruit kopen. Toegegeven, los van wat huiskamers met wat drank en blikken, vinden we maar één plek op het eiland waar we een gigantische tros bananen kunnen kopen. Wat we, zoals jullie gezien hebben, ook hebben gedaan :)

De dag erna liggen we de hele dag te luieren aan het water bij ons resort. Boekje erbij, beetje zwemmen en relaxen. ’s Avonds eten we met het Amerikaanse stel wat de dag erna weer naar Bangkok gaat. Ook de 24e doen we weinig. We luieren lekker, kletsen eens wat, lopen eens een rondje en zwemmen in het doorzichtige warme water. ’s Middags maken we een proefduik in zee. We hebben beiden om verschillende redenen nooit echt de moeite genomen een duikbrevet te halen maar deze duik geeft ons een beetje een gevoel hoe het in zijn werk gaat. Wie weet komt het er ooit nog eens van. ’s Avonds weer heerlijk gegeten. De manager van het resort is vandaag aangekomen. Met hem en zijn vrouw werden er tientallen dozen van de speedboot getild; dat moet het kerstdiner van morgen zijn aangezien er geen andere aanvoer route is. Ook heeft hij schijnbaar een kerst-cd meegenomen want op kerstavond hebben we daadwerkelijk kerstmuziek bij het eten. Een beetje vreemd, met het geluid van krekels en gecko’s er doorheen, het voelt een beetje misplaatst. Overigens is het ook echt een hele slechte cd :)

Na ons ‘kerstavond’ diner lopen we over de rotsen naar een strandtent even verderop in de baai. We wisten niet dat ‘ie er zat, maar ’s middags deelden ze flyers uit voor een X-mas party en daar wilden we natuurlijk het fijne van weten! De strandtent was alles waarvan je hoopt dat een strandtent het heeft. Loungeplekken in het zand met olielampjes en kussens, torenhoge palmbomen en een heldere sterrenhemel. Fakkels op het strand, reggaemuziek aan, helemaal goed. We zijn de eerste gasten, zoeken een fijn plekje en drinken wat biertjes. Langzaam maar zeker vult de tent op en ineens komt er een ‘drag-queen’ de dansvloer op voor een foute act. Ook wordt er vuurwerk afgestoken en iedereen vliegt de dansvloer op, zo ook wij! Met de blote voeten in het zand dansen we wat af. Om 11 uur kunnen we met de flyer een gratis drankje halen en ik bestel een wodka-jus. Hierna is het hek natuurlijk van de dam en volgen er nog een paar Sam Song (lokale rum)-cola-Redbull. Tegen half 1 strompelen we terug naar onze hut. Hoe precies is mij niet duidelijk want we moesten een flink stuk over de rotsen en ik viel steeds om. Ed heeft me netjes teruggebracht naar de kamer. Als dank voor de goede zorgen viel ik direct in slaap, terwijl Edwin nog een uurtje in de badkamer en op het balkon heeft rondgehangen en wel een beetje aardigheid had kunnen gebruiken. Deze nacht zal hij niet snel meer vergeten! Overigens, lang leve de buitenbadkamer, die nu wel heel handig uitkwam.

De volgende ochtend murmelen we ‘merry christmas’ terug naar het vriendelijke personeel van ons resort als we gaan zitten voor het ontbijt. Toegegeven; dit was niet het allergezelligste kerstontbijt ooit. Sterker nog; we waren allebei heel misselijk en duizelig en weinig spraakzaam. Een goede basis voor een snorkeltrip die we de dag ervoor hadden geboekt! De speedboot haalde ons op en het ging nog best aardig. De eerste snorkelplek was niet echt je-van-het helaas, maar misschien zijn we ondertussen wat verwend. Er lagen tientallen boten en we maakten kennis met een nieuw soort toerist: de Thaise toerist! Knalroze zwemvestje aan, snorkel op, vissen voeren met brood en heel hard schreeuwen hoe leuk je het vindt. Verschrikkelijk. We sprongen in het water en verwijderden ons zo ver mogelijk van deze massahysterie. Ongeveer anderhalf uur later voeren we naar een prachtig strand, helaas wederom vol met boten en toeristen, voor lunch. Waar die toeristen vandaan komen weten we niet, maar het moet haast wel Koh Chang zijn. Koh Kut heeft helemaal niet zoveel toeristen en hotels. Na de lunch voeren we gelukkig naar een rustige plek en kunnen we op ons gemak snorkelen. We zien veel bewegend koraal en visjes die we nog niet eerder hebben gezien. Verder veel zeekomkommers en zee-egels. We zijn ondanks de drukte toch blij dat we een dagje zijn gaan snorkelen.

Aan het eind van de middag zijn we terug bij het resort, er zijn vervelende manieren te bedenken om eerste kerstdag door te brengen! We Skypen naar huis, helaas is de internetverbinding op Koh Kut bijzonder kut. Ze hebben hier geen wireless of kabel maar maken gebruik van een soort dongel. Waardoor de verbinding niet optimaal is voor een telefoongesprek, maar gelukkig spreken we de ouders en oma toch nog even. Na een uur moeten we echt plaatsmaken voor de volgende gast; er is maar één computer voor alle gasten beschikbaar en iedereen wil daar natuurlijk gebruik van maken.

We gaan lekker douchen en maken ons klaar voor het kerstdiner! We gaan aan onze favoriete tafeltje zitten en krijgen direct knoflookbroodjes en cocktails aangeboden. En dat terwijl Edwin vanmorgen nog zwoer niet te drinken vanavond (Edwin: ‘maar er zit ook helemaal geen alcohol in deze Whiskey Sour!’). Tegen half 8 gaat het gigantische buffet open; met rijst en kip en garnalen en groenten en soep en spiezen van de barbecue tot aan fruit en taarten en ijs toe. Ondertussen worden we overladen met heerlijke tropische drankjes, echt een feestmaal! Na een uur komt er een vage kerstman met een rasta-baard en zonnebril binnenrennen met cadeautjes voor de kinderen. Na het diner is er vuurwerk op het strand. Het personeel van het resort maant ons naar de pier. Op het strand worden gigantische witte hetelucht lampionnen de lucht ingelaten en hierna volgt er weer een vuurwerk spektakel, het is prachtig! Het voelt heel bijzonder om kerst zo op deze manier te vieren!

Na het vuurwerk lopen we naar de strandtent verderop. Er is loungemuziek en we drinken een biertje onder de heldere sterrenhemel. We beseffen ons hoeveel geluk we hebben gehad om kerst op deze prachtige locatie te mogen vieren. Het is toch altijd afwachten wat je aantreft als je iets via internet boekt.

Op tweede kerstdag luieren en zwemmen we de hele dag. Tweede kerstdag wordt niet in veel landen gevierd en het voelt dan ook als een gewone (maar zeer tropische!) dag. We bekijken de zonsondergang en bestellen bij het avondeten nog één keer de overheerlijke inktvis die we al de hele week eten. We pakken onze tassen in, doen nog één halfslachtige Skype poging naar huis (wat door de slechte verbinding resulteerde in het vaag aangapen van schimmen op het computerscherm) en slapen nog één nacht in onze gezellige bungalow.

Vanmorgen na het ontbijt opgehaald door de speedboat. Na uitbundig uitgezwaaid te zijn door de manager en wat staff van het resort, volgt een roerig vaartochtje op zee. De golven vliegen ons om de oren. Na aankomst op het vaste land worden we met een overvolle tuk-tuk naar het busstation van Trat gebracht. We eten een noedelsoepje bij de mevrouw op pier 25 die ons direct herkent. Om 1 uur stappen we in de bus. Tot ons grote geluk staat de karaoke al aan, we waren al bang dat ze het misschien zouden vergeten. Ook fijn dat we deze dvd al meerdere keren hebben gezien (in Cambodja en Laos moeten ze het ook van de Thaise karaoke dvd’s hebben) en we het verloop van de videoclips al kunnen voorspellen. Prettig hoor. Gelukkig duurt de busreis ruim 5 uur en is er ook tijd voor een nog-niet-eerder gezien exemplaar. Tot mijn grote genoegen is er na al die weken eindelijk eens een vrouwke die haar vriend een mep verkoopt omdat ‘ie vreemd is gegaan. Over het algemeen genomen komt het er bij elke clip namelijk op neer dat hij vreemd gaat en zij dan gedurende de hele clip zit te janken en (in het grijs weergegeven) terugdenkt aan al hun mooie momenten samen. Het heeft vier weken geduurd maar eindelijk is er één die haar ex gewoon eens de waarheid verteld. Het gaat vooruit met nog-niet-zo-geëmancipeerd Thailand!

Drie uur na ons vertrek zet de chauffeur de bus aan de kant: bus stuk. De geruchten gaan dat het komt omdat de airco het niet deed maar zeker weten zullen we het nooit. Daarnaast kunnen we ons niet zo goed voorstellen dat ze alleen om deze reden niet doorrijden. De chauffeur zegt dat er over 10 minuten een nieuwe bus komt, de busjuffrouw zegt over een uur. De waarheid ligt in het midden en na een half uur zijn we weer op weg.

Iets te laat komen we in Bangkok aan maar dat maakt niet uit; we weten al waar we heen moeten. We nemen een taxi naar ons luxe hotel voor de komende week. De taxi heeft gelukkig ook een tv met karaoke! We hebben een kamer met keuken, internet, ontbijt en het hotel heeft drie zwembaden. Nog even een weekje genieten van de luxe van een hotel met alle voorzieningen van thuis bij de hand. We kijken enorm uit naar de komende week waarin we gaan genieten van Bangkok én natuurlijk ons weerzien met Natalia en Konrad en oud & nieuw in het vooruitzicht!