Holiday on Cat Ba Island-Halong Bay

23 Oktober 2010, Hanoi

Het summum voor een wereldreiziger is zeker niét om met een lichaam vol blauwe plekken, bulten en schaafwonden een nacht door te brengen op het equivalent van een plank in een Vietnamese nachttrein. De plank in kwestie is uiteraard gebouwd voor de hoe-blijven-ze-toch-zo-slank-terwijl-ze-altijd-eten Vietnameesjes zodat zij waarschijnlijk niet steeds met hun blauwe knie tegen de muur aanstoten als ze zich omdraaien. Daarnaast zijn zij allemaal zo klein zodat zij wél de benen kunnen strekken, lekker op hun rug kunnen liggen en zich niet hóeven om te draaien, waardoor ze natuurlijk meteen in slaap vallen en -zoals onze medereiziger vannacht- lekker kunnen liggen snurken. Ik ben helemaal niet jaloers. Ik heb een topnacht gehad.

Onze laatste dag in Sa Pa hebben we nog lekker gewandeld en gerelaxed. Om half zes werden we opgehaald door een busje die ons in een uur naar het station van Lao Cai bracht. Waarom deze bus om half zes gaat terwijl de trein pas drie uur later gaat en je dus steevast twee uur moet wachten is ons niet helemaal duidelijk. De manager van het hotel zei wel iets over mist en donker. De weg naar beneden is dan ook stijl en vol bochten maar om eerlijk te zijn denken wij dat het luidruchtige, non-stop gekakel van de mevrouw naast de chauffeur gevaarlijker was dan het gebrek aan verlichting op de weg. Gelukkig hield de chauffeur zijn hoofd erbij en ontweek hij alle fietsers, auto’s en koeien behendig.

In Lao Cai hebben we lekker gegeten en eenmaal op het station kwamen we Marianne en Alex weer tegen. Even goed bij kunnen praten en dit later in de trein nog even een uurtje voortgezet totdat we dachten dat het wel fair zou zijn onze zuchtende en draaiende coupé-genoot wat slaap te gunnen. Hebben wij meestal last van onze reisgenoten, dit keer waren wij duidelijk de boosdoeners.

Over de treinreis zal ik verder kort zijn, die was gewoon bagger. Toen we om kwart over vijf vanmorgen het station van Hanoi inreden was ik dan ook strontsjaggarijnig, wat wel goed uitkwam voor het afpoeieren van die 30 ‘Hello, Taxi!’s’ die op het perron stonden. (Ik denk dan ook altijd: zouden die laatste tien mannen nou écht niet door hebben dat we al twintig keer nee hebben gezegd??). Enfin, om half zes waren we in het hostel waar jan en alleman aan personeel op stretchers in de lobby lagen te slapen. We hebben er één wakker gemaakt en die was zo aardig ons een bed in een slaapzaal aan te bieden. Fijn, want nu konden we nog een paar uur bijslapen. Na het slapen boden ze ons ook nog een gratis ontbijt aan en na het ontbijt kregen we de kamer. Prima geregeld dus! Onze kamer is echt mega-groot met badkamer en we hebben meteen lekker gedoucht zodat we weer fris en fruitig waren.

Vandaag niks anders meer gedaan dan wat rondsjouwen. We hebben Hanoi ondertussen wel gezien. Wel grappig hoe je je direct aanpast aan de omgeving; we steken haast zonder te kijken over en zijn alweer helemaal thuis in de stad. Overigens is mijn oog nu donkerpaars geworden, al is de zwelling gelukkig alweer wat minder. Men vraagt al bezorgd wat er met me gebeurd is. Kijken ze daarbij met een schuin oog naar Edwin…? ;-)

25 Oktober 2010, Cat Ba Island

Gisterenochtend om half 7 een taxi genomen naar het busstation en kaartjes gekocht voor de reis naar Cat Ba Island. Dit eiland is onderdeel van Halong Bay, een gebied met heel veel karstbergen die niet alleen op het land, maar ook uit de zee omhoog steken. Nog voor we de bus ingingen maakten we al kennis met Dave en Emma uit Engeland en om 07.20 uur vertrokken we. Zoals heel gewoon in Azië gaat er dan eerst een hele foute cd in de cd-speler (denk: synthesizer en jengelende mevrouw soms begeleid door jengelende meneer) en wordt deze op volume 10 gezet. Het werd ons snel duidelijk waarom deze op 10 werd gezet. De chauffeur heeft namelijk de hele rit van twee uur non-stop getoeterd. En die bussen hier hebben allemaal zo’n hele harde, schelle toeter, dus dan hoor je de cd niet. Het toeteren was ook wel echt nodig, het verkeer rijdt aan alle kanten van de weg door elkaar dus als je niemand aan wilt rijden moet je wel laten weten dat je er aan komt. En dus reden we onder luid gejengel en getoeter richting Haiphong. Tijdens de rit vroegen we ons af waar het lintje voor zou zijn wat boven in de bus bij de chauffeur hing. Ik bedacht dat hij vast de eerste prijs had gewonnen voor de wedstrijd ‘bellen, rijden en neuspeuteren tegelijkertijd’ (dat kon hij echt, ik heb het gezien) maar Edwin dacht dat ‘ie misschien de eerste prijs had gewonnen in de wedstrijd ‘liedjes natoeteren tijdens het rijden’. We zullen het nooit weten.

Na een uur of twee werden we in Haiphong uit de bus gezet. Hier moesten we in een andere bus die ons naar de haven bracht. Dit was allemaal nogal aggenebbis maar alles ging bijzonder vloeiend en een half uur later zaten we op de boot die ons naar Cat Ba Island voer. Daarna nog een half uur in de bus en tegen 12 uur waren we er. We hadden een adres van een hotel gekregen waar Natalia en Konrad, die we eerder op onze reis van China naar Vietnam hadden ontmoet, ook zaten en wat een goede deal moest zijn. Met z’n vieren zijn we hiernaartoe gelopen en het moet gezegd worden: voor 5,50 euro is het echt een hele goede kamer. Met badkamer en balkon, airco, fan en een redelijk goed bed. Het is gloednieuw, we hebben het gevoel dat we de eerste gasten zijn.

Eerst zijn we lekker gaan lunchen en toen hebben we een wandeling gemaakt naar het strand waar we een biertje hebben gedronken. Onze eerste strand in twee maanden! ’S Middags nog lekker een tukkie gedaan en ’s avonds zijn we met z’n zessen gaan eten. Konrad en Natalia wisten een goed visrestaurant en we kozen een paar mooie krabben uit die in de vistank rondzwommen en die heel lekker voor ons werden klaargemaakt. Ook hadden we de beste inktvisringen die we ooit gegeten hebben en loempia’s, rijst en een vis ‘hotpot’. Dit is een pan waar allemaal verse groenten en vis in gedaan wordt en op tafel kook je je maaltje. Typisch Vietnamees. Na het eten konden we geen pap meer zeggen maar…

…tegen het eind van de maaltijd kwam de Hanoi-Wodka op tafel. Konrad is van origine Pools en dat hebben we gemerkt. Ondanks dat Hanoi Wodka maar 29,5% alcohol bevat wordt je er nog behoorlijk dronken van als je zes flessen wegdrinkt met z’n allen. We hebben nog een hele tijd aan het water op een terras gezeten en de wodka bleef maar komen zodat we tegen 12 uur naar het hotel terug strompelden. Ik kan jullie vertellen: Edwin zal zich deze nacht nog lang herrineren.

En wat werkt er beter tegen een kater dan een ontbijt bestaande uit Frans stokbrood met ‘La Vache Qui Rit’. In Vietnam kan het allemaal! Ons ontbijt was wel pas om half één omdat we eerst behoorlijk hebben uitgeslapen. Na ons ontbijt zijn we met Dave en Emma op een scooter over Cat Ba Island gaan rijden. Cat Ba is echt prachtig, heel groen, met jungle in het binnenland, veel karstbergen en goede wegen. Er is hier heel weinig verkeer dus het rijden ging prima. We zijn vanuit het zuiden naar het noordpunt van het eiland gereden en hebben door Cat Ba National Park door dichte begroeiing gereden waar honderden verschillende vlinders vlogen. Het leek wel of we door een regen van vlinders heen reden, heel erg mooi.

Nu zijn we weer terug in het hotel en we gaan zo weer met z’n zessen eten. Iets minder uitgebreid dan gisteren en zonder al te veel drank want ik geloof dat iedereen de wodka van gisteren nog aan het verwerken is :)

26 Oktober 2010, Cat Ba Island

Gingen we gisteren bij een Bia Hoi eten, bleek het eten wel heel karig te zijn. Zo karig¬ dat we daarna nog naar een ander restaurant zijn gegaan en drie porties loempia’s hebben besteld :) We hebben het echt rustig aan gedaan en gingen op tijd naar bed, we waren allemaal wel toe aan een lange nacht. Vanmorgen eerst een baguette gehaald bij de bakker en een nieuwe voorraad ‘Con Bo Cu’òi’ (La Vache Qui Rit) gehaald. Heerlijk ons broodje opgepeuzeld en om 10.30 werden we opgehaald bij ons hotel. We hadden met z’n zessen een grote zeilboot gecharterd om ons een middagje rond de karstbergen van Lan Ha Bay te varen.

Er zitten nogal wat voordelen aan een privéboot: zo kost ‘ie nog geen 6 euro p.p., mag je zelf de route bepalen en hoef je ‘m niet te delen met andere toeristen. Erg fijn. Lan Ha Bay ligt niet ver van Cat Ba Island en bestaat uit honderden karstbergen die uit zee steken, met jungle op de toppen. Sommige eilanden hebben verlaten strandjes wat er heel tropisch uitziet. We voeren uit en passeerden tientallen ‘floating villages’. De mensen wonen hier met huis en al op het water. Het is niet zoals de woonboten bij ons, maar het ziet eruit als als hele grote vlotten waar men huizen op gebouwd heeft. Ook zijn er drijvende winkeltjes en bedrijfjes. Hele drijvende dorpen dus, in veel verschillende kleuren geverfd. Dat geeft een heel kleurrijk tafereel met op de achtergrond de karstbergen en vissersbootjes die er tussendoor varen. Na even gevaren te hebben stopten we bij een eilandje bestaande uit een karstberg en een strand. Hier konden we zwemmen en van de boot de zee inspringen, wat de mannen vooral heel erg leuk vonden. Ook konden we extreem fijn luieren op de boot en biertjes drinken, waar we momenteel steeds vroeger mee beginnen merken we. Het voelt dan ook echt als vakantie op het moment!

Na vier uurtjes gingen we weer aan wal en werden we terug gebracht naar het hotel. Hierna hebben we nog lekker geluncht en fruit gekocht op de markt. Nu zijn we alweer een poosje aan het luieren. We gaan zo weer met z’n allen eten. Ik hoor de hele dag al geluiden over inktvis dus ik denk dat we weer terug gaan naar het restaurant van de eerste dag om verse vis te eten. Hmm!

27 Oktober 2010, Cat Ba Island

Dat had ik goed gedacht. We gingen terug naar het restaurant van de eerste avond en hebben reuze garnalen uitgezocht uit de tank voor het restaurant. Ook bestelden we diverse soorten inktvis. Na het eten zijn we aan het water gaan zitten en hebben we gezellig biertjes gedronken, what else is new ;-).

Vanmorgen doen we het heel rustig aan. Edwin heeft brood gehaald en dat hebben we zojuist verorberd. Ook hebben we er fruit bijgegeten want ons dieet is nogal eenzijdig op het moment: stokbrood, dieren uit zee en bier. Vanmiddag gaan we met z’n allen boodschappen doen en picknicken op het strand tot de zon ondergaat. Onze laatste dag op Cat Ba Island beloofd weer een mooie dag te worden!