Oaxaca de Juarez

Hola,

Hier weer een berichtje uit Oaxaca de Juarez! Het is hier ongelooflijk heet, over de dertig graden, en daarom zijn we in ons hostel neergeploft. (Maar dat willen jullie waarschijnlijk niet horen want ik hoorde iets over -3 bij jullie?)

Gisteren hebben we een tour gemaakt door de omgeving van de provincie Oaxaca, in welke gelijknamige stad wij nu verblijven. De eerste stop van de tour was de plaats Tule. Hier staat de dikste boom ter wereld, deze jongen heeft namelijk een omtrek van 60 meter en een diameter van 40 meter. En dat is dik! Verder is het een gewone boom, zoals je die bij ons in het bos ook ziet. Na de boom was de highlight van de dag (ik durf het bijna niet te zeggen) de TAPIJTKNOPERIJ. (Het was inclusief in de tour, we konden er niet onderuit!) We hebben netjes aangehoord en gezien hoe de wol van de tapijten gesponnen en geverfd wordt en hoe men dat dan ineens in een tapijt veranderd. Edwin heeft zich heel netjes gedragen hoor, en vrij weinig commentaar geleverd. Na de tour gingen we naar Mitla, dit was eigenlijk de eerste plek waarvan we het idee hadden dat het echt interessant was. En dat was het ook! In Mitla staan namelijk de ruine's van een oude Zapotecen stad. Met prachtige inscripties, en onze gids kon heel goed vertellen. Helaas was het gisteren ook 30 graden dus wij zaten versuft op een bankje onder een boom voor ons uit te staren en als de groep ging lopen, hopsten wij er zonder gratie, van schaduw naar schaduw, achteraan. Bij de lunch werd het pas echt gezellig! Hier leerden wij Stefane en Laurence uit Frankrijk kennen (die hadden ook geen tapijt gekocht) en daar hebben we gezellig mee gekletst in een heerlijke, schaduwrijke hoek van de patio van het restaurant. Na de lunch gingen we naar Cierre del Agua. Hier is een waterval als in Pammukele, Turkije, van water met mineralen erin. Voor de mensen die Pammukele niet kennen, Edwin legt het thuis nog weleens uit (dan kan je hem ook alles vragen over de tapijtknoperij) want ik kan er niet veel meer van maken dan dat het water met mineralen is. Om er te komen moesten we met een soort mini-vrachtwagen die eigenlijk al vol was, dus hup, we sprongen op de achterkant van de wagen en gingen a la Peking Express op weg. Het uitzicht vanaf de waterval was werkelijk spectaculair. Echt ontzettend mooi, de provincie Oaxaca is erg bergachtig en in combinatie met de waterval was dit heel prachtig.

Na de waterval kwam de laatste stop van de dag, namelijk de Mezcal fabriek. Mezcal is de lokale drank, een zusje van de Tequilla, en natuurlijk moesten wij dat proeven! We hebben Mezcal gedronken met o.a. fruit erin, kruiden, melk, en wormen. Al met al weer een hele ervaring! Na de Mezcalproeverij (en nadat alle Amerikanen de souvenir-shop van de Mezcal hadden ontdaan) zijn we teruggebracht naar Oaxaca. Onderweg hadden we de tweede regenbui van deze week, heel kort maar heeeel krachtig. De auto moest aan de kant van de weg, zo slecht was het zicht. Nadat we afgezet zijn in Oaxaca hebben we met onze nieuwe franse vrienden nog wat gegeten in een leuk restaurant en om een uur of 10 ploften we totaal uitgeput op ons hostelbedje neer.

Vanmorgen hadden we met onze nieuwe vrienden afgesproken om naar Monte Alban te gaan. Dit is ook een eeuwenoude Zapotecenstad, maar toch wel heel wat indrukwekkender dan Mitla. Veel groter en nog veel meer intact. Ze hadden er ook veel fijnere bomen waaronder je in de schaduw kon zitten. Foto's volgen.
Na Monte Alban hebben we afscheid genomen van Stefane en Laurence en met een nieuw vakantie adres in La Rochelle op zak hebben we heerlijk geluncht en door de stad gesjokt. We zijn ook nog op de markt geweest waar ze o.a. gefrituurde beestje verkopen (insecten) maar om daar een foto van te maken moest ik dat dametje 10 pesos betalen dus daar gebruik ik dan wel de foto's uit Thailand voor ;-) Na nog een poosje op het terras te hebben gezeten op de Zocalo (centrale plein) zijn we teruggesjokt naar het hostel waar Edwin nu laveloos in een stoel hangt en dat ga ik nu de komenden uurtjes ook weer doen. Om half 9 vanavond vertrekken we -tegen de regels in- met de nachtbus naar San Cristobal de las Casas. Tegen de regels in, omdat nachtbussen redelijk vaak worden overvallen in deze regio's maar we hebben simpelweg geen keus want er zijn geen dagbussen. (Mam, tegen de tijd dat je dit leest morgenochtend zijn we al veilig aangekomen, dus no worries :-)) Overigens hebben we een grondige hekel aan nachtbussen gezien het feit dat wij absoluut niet kunnen slapen op een stoel en dus hebben wij de meest extravagante luxe bus geboekt die er gaat, in de hoop dat de stoelen redelijk plat kunnen. Kost ook maar 40 euri voor 12 uur. Later meer hierover, hasta luego!