Maputo-Mkhaya-Mbabane-Kruger-Zeist

Jambo!

Hierbij ons laatste reisverslag van onze bijzondere reis door zuidelijk Afrika! Bij gebrek aan internet de afgelopen week komt dit verslag vanuit Zeist.

Afgelopen maandag zijn we na het ontbijt vertrokken uit Maputo. Allemaal wel blij dat we Maputo achter ons konden laten, al zijn we ook blij dat we de stad gezien en meegemaakt hebben. Langs de ongeorganiseerde buitenwijken van de stad, over (zowaar) een asfaltweg naar de grens met Swaziland. Aangekomen bij de Mozambikaanse grens werden we het land uitgestempeld door een Seekoei (=Afrikaans voor Nijlpaard) die duidelijk met haar verkeerde been uit bed gestapt was. Jezus wat was dat mens sjaggarijnig. We moesten eenzelfde entree-formulier invullen die we eerder al hadden ingevuld toen we Mozambique inkwamen, waar vervolgens dus niks van klopte omdat we Mozambique uitgingen. (Snappie nog?) Gelukkig kwam er net een bus met Mozambikanen aanrijden die ook het land uit wilden en hun paspoorten op de balie gooiden. Gelukkig liet de Seekoei zich niet gek maken en ons niet als laatste wachten. Vervolgens knikte ze naar een andere balie waar niemand achter zat. Vanuit de andere kant van het grenskantoor kwam er een beambte aansjokken die vroeg of we een auto wilden invoeren in Mozambique? Uh, nee, uitvoeren liever. Papieren afgegeven en door naar de grens van Swaziland. Hier werden we welkom geheten door een meneer die duidelijk met hetzelfde been uit bed was gestapt als de Seekoei. Wat een stelletje sjaggo's. Hij bladerde wat en stempelde wat (ja, we hebben weer 3 pagina's met stempels verzameld!). Toen knikte hij wat naar de balie links van hem, waar we door zijn ook-zo-onaardige collega verzocht werden 50 Rand te betalen om de auto Swaziland in te mogen voeren. Hierna volgde nog een vage wc-actie van de mannen, die per ongeluk bij de personeels-wc van de Swazi douane beambten hebben geplast. Volgens Rob omdat die sjaggarijnige man dat aanwees, Rob kwam er ook nog goed vanaf. Edwin moest enkele minuten later echter zijn excuses aanbieden nadat de sjaggo Swazi man tegen hem tekeer ging omdat 'ie naar de verkeerde plee ging. Nou ja, moeten ze ook maar eens duidelijk praten daar.

Enfin; welkom in Swaziland! Prachtig land met groene valleien en lieve mensen maar ook een keerzijde: ca. 30% van alle volwassenen is besmet met HIV/AIDS. De gemiddelde levenverwachting van een inwoner van Swaziland is ca. 37 jaar (ter vergelijking: van een Mozambikaan ca. 40 jaar) en er is een hele generatie volwassenen van 30-40 jaar weggevaagd als gevolg van de ziekte. Hierdoor zijn er enorm veel aidswezen en een enorm gebrek aan wees-/opvangtehuizen. Swaziland is een koningkrijk. De koning is een beetje een maffe kerel. Hij heeft 9 officiele vrouwen (valt nog mee vergeleken bij zijn voorganger, die had er 120 en dan hebben we het nog niet eens over de onofficiële cijfers). Hij is stinkend rijk, heeft meerdere paleizen, buitenwoningen, leeft in ultieme decadentie. Elk jaar kiest 'ie een nieuwe vrouw. Meisjes vanaf puber-leeftijd worden aan hem voorgesteld en dan kiest hij er eentje uit om mee te trouwen.

Al deze feiten spoken door je achterhoofd als je door het prachtige landschap van Swaziland rijdt. Overal lopen kindjes die naar je zwaaien, lachen en roepen. Ze vinden het heel bijzonder, die gekke blanken in hun landje. Het grootste gedeelte van de bevolking is straatarm, toch lijkt men hier iets betere huizen te hebben dan in Mozambique. Ook zijn er mooie geasfalteerde wegen. De mensen lachen allemaal, zijn heel vriendelijk en 'jolly' en soms vergeet je de misère waar veel van hen mee dealen. We waren nog maar net Swaziland ingereden en we werden gestopt door een leger-controlepost. We mochten al snel doorrijden, in tegenstelling tot de bus Mozambikanen naast ons, waarvan alle bagage en de bus doorzocht werd. We hebben heerlijk relaxed geluncht in het plaatsje Siteki. Hierna door een heuvelachtig en groen landschap doorgereden tot we werden gestopt bij een Mond & Klauwzeer controlepost. Na een check van onze kofferbak mochten we ook hier doorrijden. We komen onderweg zelfs nog een verkeersbord tegen met een waarschuwing voor potholes, maar dat blijken slechts kleine gaten te zijn en niks voor te stellen naast 'Potholia' Mozambique.

Om half 4 komen we aan vlakbij het Mkhaya Game Reserve. Hier worden we opgehaald door een ranger in een Land Rover. Onze eigen auto parkeren we bewaakt bij een huis, achter een groot hek. Het Mkhaya Game Reserve is een reservaat waar veel dieren wonen die met uitsterven worden bedreigd. His Royal Highness of the Netherlands Prince Bernhard heeft het reservaat een groot stuk land geschonken en zijn naam komt dan ook op diverse plakaten op de hekken en langs de weg naar voren. Al 'game-drivend' komen we oog in oog te staan met olifanten, witte neushoorns en giraffen. En oog in oog betekent hier dan ook op een meter afstand! Heel indrukwekkend. Ook zien we heel veel wrattenzwijnen (zoals Pumba uit de film de Lion King. Het stikt in Afrika van die beesten. Ze zijn zó grappig) en een Nile monitor, een waterhagedis. Helaas spotten we de zeldzame zwarte neushoorn niet, een reden om nog eens terug te komen! De wegen in het park zijn af en toe bijna onbegaanbaar, zulke diepen geulen en gaten. Cool!! :-)

Aangekomen bij het kamp krijgen we onze accommodatie te zien: open stenen huisjes met een heerlijk 2-persoonsbed met klamboe, douche en toilet. Er is geen stroom en electriciteit en er staan overal olielampen. Krekels en andere diertjes gaan enorm tekeer. Prachtig! We genieten van een heerlijke maaltijd onder een heldere sterrenhemel bij een kampvuur met nyala's en impala's (type antilopes) die om je heen lopen. In de verte horen we een bushbaby krijsen (een heel idioot beestje met enorme oren die krijst als een baby). Hierna slapen met de geluiden van de krekels op de achtergrond, met recht een echte bush-experience!!

De volgende ochtend kregen we om 05.30 uur een wake-up call met koffie en thee en muffins op de 'kamer'. Om 06.00 uur vertrokken we op een gamedrive en hebben we voornamelijk nijlpaarden, waterbokken ('schietschijven' noemen we ze zoals eerder gezegd, omdat ze een hele rare witte kring op hun kont hebben. Er zaten een stel engelsen bij ons in de wagen en die noemden ze 'targets'), tsessebe's, nyala's, impala's, witte neushoorn en een visarend gespot. Na terugkomst in het kamp kregen we een ontbijt en waren we compleet in de veronderstelling dat we weer teruggebracht werden. Bleek dat we er nog een bushwandeling en lunch tegoed hadden. Mooi! Na een paar uur gerelaxed te hebben weer op pad. We liepen een stuk de bush in met 2 rangers en kwamen oog in oog te staan met een witte neushoorn. Wat een machtig beest! Ze zijn zo enorm groot en je voelt je zo nietig. De rangers kregen er maar geen genoeg van (en wij ook niet, want zo dicht waren we nog nooit bij het wild in de buurt geweest!) en na de lunch zijn we al 'gamedrivend' teruggebracht. Bijna bij de hoofdweg aangekomen hoorden we een gejoel en gelach van jewelste; er zat een stel blote 'big mama's' die zich in de rivier aan het wassen waren en niet op langskomend verkeer hadden gerekend ;-).

Al met al was het Mkhaya Reserve echt een geweldige bush-ervaring. We snappen wel waarom Prins Bernhard hier zoveel was! 's Middags zijn we doorgereden naar de hoofdstad van Swaziland, Mbabane. Langs zwaaiende kindjes door groene valleien, onder andere de 'Ezulwini Valley' waar de koning veel van zijn onderkomens heeft en ook het parlement (stelt niet zoveel voor aangezien de koning hier zo'n beetje het laatste woord heeft) gevestigd is. 'S avonds lekker gegeten in een lodge-restaurant en door de stortregen terug naar ons hotel. Het regende en onweerde zo hard dat de stroom in een uur ongeveer 6x uitviel. Gelukkig schoot de generator steeds weer snel aan, maar het leest wel wat lastig :-)

De volgende ochtend na het ontbijt zijn we even naar het centrum van Mbabane gereden, wat verder niet zoveel voorstelt. We hebben wat geslenterd door de shopping malls waarna we door het mooie landschap zijn doorgereden naar Pigg's Peak, een oud mijnstadje. Hier hebben we geluncht en wat souvenirs geshopt en hierna zijn we doorgereden naar de grens met Zuid Afrika. Hier ontstond weer enige 'hokjes-consternatie' maar konden we vrij vlot onze paspoorten laten stempelen. Met als hoogtepunt toch wel twee douane-beambten die lagen te pitten in hun stoel in hun kantoor. Zelfs hun walkie-talkie kregen ze niet wakker :-) Aangekomen in Zuid Afrika zijn we doorgereden naar Marloth Park, een privé reservaat wat grenst aan de zuidkant van Kruger Nationaal Park. Hier hadden we een mooi huis gehuurd. Heel leuk, er liepen Pumba's, antilopen en impala's in de tuin! 'S avonds hebben we weer lekker gebraait.

Donderdag zijn we zo'n beetje de hele dag in Kruger National Park geweest en hebben we van 07.00 tot 14.00 rondgereden en heel veel dieren gespot. En ook eindelijk onze eerste leeuw gezien! 'S avond weer gebraait natuurlijk. Vrijdag hebben we een bezoek gebracht aan het plaatsje Barberton, waar niks te beleven was i.v.m. goede vrijdag. Gelukkig was de weg ernaartoe en terug wel een hele mooie panoramaroute door groene heuvels en over rustige wegen. Zaterdag hebben we een kort bezoek gebracht aan 'Lionspruit', een reservaatje in Marloth Park, waar we dachten heel veel dieren te gaan spotten maar waar we bijna niks zagen. Wel moesten we door enorme modderpoelen en zandwegen rijden en slipperden we via kleine bospaadjes het parkje door. Werd het toch nog spannend :-)

Eigenlijk hebben we de laatste dagen in Marloth voornamelijk gerelaxed, gelezen en gebraait. Af en toe naar de 'Crocodile River' gelopen, de rivier die tussen Marloth en Kruger loopt. Zo spotten we nog de occasional hippo en croc en veel mooie vogels.

Gisterenochtend zijn we rond 09.00 uur vertrokken, op weg naar Johannesburg. De auto ingeleverd en teruggebracht naar de airport. We hebben vannacht een hele goede vlucht gehad, helaas wel de hele vlucht veel turbulentie maar we hebben nog redelijk kunnen tukken. Nu zijn we weer thuis en heb ik alweer koude tenen, aargh, wat een verschil met Afrika!

Bij dit bericht heb ik wat foto'tjes geplaatst. Ik kan er maar 10 plaatsen (van de 1250 die ik gemaakt heb) maar de liefhebbers kunnen we natuurlijk altijd nog wat meer foto's laten zien! Ook zijn er twee filmpjes: de eerste is eigenlijk alleen voor het krekelgeluid bij de Stonecamp in Mkhaya (geen electriciteit, dus: donker) en de tweede is van een groep poepende en wassende olifanten (ja, in hetzelfde water ;-)) in Mkhaya.

Wil ik tot slot nog van de gelegenheid gebruik maken om Rob en Ans te bedanken voor een heerlijke vakantie, hun gezellige reisgenootschap en de enorme humor van de afgelopen twee weken!! Jullie zijn toppertjes en we kijken uit naar een nieuw avontuur volgend jaar op een nieuwe plek!

Stay tuned allemaal: op 23 Augustus a.s. vertrekken we EINDELIJK op onze wereldreis!!

Tot dan,
Ed en Liset