Zeist-Moskou 2651 km

24 augustus 2010, Wit-Rusland, ergens tussen Brest-grens en Minsk

Gisteren was het dan zover: eindelijk konden we de deur in Zeist achter ons dichtdoen voor ons grote avontuur: het begin van onze wereldreis! Na een busritje naar station Driebergen-Zeist en een treinritje naar Utrecht hebben we heerlijk gegeten in een Ierse pub. We hadden al op teletekst gezien dat de trein vanuit Moskou naar Amsterdam 4 uur vertraging had gehad en hielden dan ook rekening met vertraging voor onze trein naar Moskou. Gelukkig was dit maar een uurtje en om half 9 stapten we in de trein vanuit Utrecht naar Moskou. We gaven onze tickets af bij de steward (we noemen ‘m Pjotr, zijn vrouwelijke collega Olga) en we waren nog maar net in ons compartiment of we hadden al vrienden gemaakt met drie jongens uit Amsterdam in het compartiment naast ons. We hebben ons lekker gesetteld, wat gelezen en zijn rustig begonnen aan onze 37 urige reis naar Moskou. Om een uur of 12 hebben we Olga gevraagd de bedden uit te klappen en zijn we lekker gaan slapen.

Vanmorgen om 7 uur werd er met flink geweld op de deur gebonkt. Omdat we onze tickets aan Pjotr hadden gegeven en er binnen Europa doorgaans geen paspoortcontrole is, waren we enigszins verbaasd. Het kloppen ging door en we riepen maar ‘ein moment, ein moment’ zodat we nog wat kleren konden aantrekken. Doen we de deur open, staat er een Duitser (waarschijnlijk politie of douane) die zegt: ‘ah ok’. Fijn. Ook kwamen we erachter dat we pas in Berlijn waren. Na deze brute onderbreking van ons heerlijke slaapje snel even naar het toilet en tot 10 uur doorgetukt. Heerlijk zo’n nachttrein die eindeloos duurt en waar je kan slapen zolang je wilt! Toen we weer wakker werden reden we ondertussen door Polen. Ed zou graag willen dat ik jullie laat weten, dat we onder andere de plaats Kutno gepasseerd zijn. Polen is eigenlijk best wel saai, dus we hebben de dag doorgebracht met kopjes thee van Olga, een beetje lezen en naar buiten kijken.

Om een uur of half 5 kwamen we aan bij Brest grens, de grens tussen Polen en Wit-Rusland. Eerst maar eens het horloge een uur vooruitgezet; de eerste tijdzone zijn we gepasseerd. De Poolse grens stelde –zoals verwacht- niks voor. Vervolgens reden we over een grote brug naar het Wit-Russische gedeelte. We passeerden een rivier en heel veel hekken met schrikraad en camera’s. Eenmaal in Wit-Rusland aangekomen stonden er een hele boel douane beambten klaar om de rijtuigen in te gaan en paspoorten te controleren. We gaven onze paspoorten af. Vervolgens kwam er nog een dame die vroeg of we iets aan te geven hadden (alcohol?) en die nog even onder de stoelen keek. De dame in kwestie was té blond en haar rok was té kort (hoewel onze Amsterdamse vrienden zeiden dat een rok nooit té kort kan zijn :)). De dame keerde even verderop nog een coupé-tje van wat Russen ondersteboven en na onze paspoorten mét stempels terug te hebben gekregen konden we even later vertrekken.

Omdat er in Wit-Rusland en Rusland een andere spoorbreedte is, werden we een soort hangar in gereden. Daar werden alle rijtuigen omhoog getild. Vervolgens werd het oude onderstel er onderuit gereden en het nieuwe onderstel eronder gezet. Het rijtuig ging weer omlaag, een heen-en weer rijden en gebonk van het aan elkaar vastzetten van de rijtuigen volgde en de trein was klaar voor de rest van de reis. Een heel spektakel om te zien!

Op het eerste het beste station kwamen er tal van verkopertjes aan om fruit en water te verkopen. We zijn even uitgestapt om voet op Wit-Russische bodem te kunnen zetten. Vreemd genoeg zag het station er heel schoon, onderhouden en netjes uit. Dat hadden we anders verwacht. Eenmaal onderweg hebben onze buren ons getrakteerd op een heerlijk koud biertje…onze eerste pivo van de reis! De afgelopen uren hebben we Wit-Rusland nog bij daglicht kunnen zien maar wat we zien is vooral een leegte, weilanden en wat bomen hier- en daar. De stationnetjes zien er verzorgd en schoon uit; we hadden hier toch meer armoede en achterstand verwacht. Maar goed, wie zegt dat wat wij zien ook is hoe het in de rest van het land is? We zullen het niet weten want het is nu donker en zullen als het licht wordt in Rusland zijn. We gaan nu weer even chillen en onze nieuwe vrienden vragen of we meegaan naar het barrijtuig. Daar zeggen we geen nee tegen….

25 Augustus 2010, Moskou, 2651 km van huis

Het barrijtuig wat echt te fóut voor woorden. Felgekleurd bloemetjesbehang, zilvergrijze gordijntjes, een doordringende frituurgeur en wat kattengehuil uit een draagbare dvd-speler. Oh ja, en zo’n typisch Russisch dametje achter de toonbank om het schouwspel compleet te maken. We hebben nog wat halve litertjes bier gedronken en een spelletje (iets met tuinbonen en chilibonen) gespeeld met onze Amsterdamse vrienden. Na een poosje kwam de dame van het barrijtuig –die ondertussen al een laatste ronde had gedaan en de bar had gesloten- ons vertellen dat we voor Minsk uit het rijtuig moesten zijn, anders zouden we worden afgekoppeld. Toen we zeiden dat het nog wel even zou duren zei ze dat ze graag wilde slapen…oftewel, of we even naar ons eigen rijtuig terug wilden gaan :) Eenmaal in Minsk zijn we even uit de trein gestapt. Het was rond 12 uur en het station zag er op het eerste gezicht heel modern uit, veel marmer, moderne verlichting. Het werd pas echt spectaculair toen de trein zonder fluitje weer ging rijden en onze Amsterdamse vrienden en Pjotr heel snel de trein in moesten springen. Wij wisten dat treinen in Rusland niet met een fluitsignaal vetrekken en stonden derhalve al binnen :)

Na een heerlijke nacht slapen zonder douane perikelen (schijnbaar heeft de Wit-Russische douane ons ook al Rusland ingestempeld) rolde de trein vanmorgen strak op tijd, om half 11, het station van Moskou binnen. Lokale tijd, want we zijn wederom een tijdzone verder. We hebben kaartjes voor de metro gekocht en waren binnen 40 minuten in ons hotel. Aangezien alles hier in cyrilisch schrift staat aangegeven is het even goed kijken en puzzelen maar het is goed te doen. Het hotel is prima, we hebben enorm lang gedoucht na onze lange treinreis en hebben wat brood gehaald voor de lunch. Na de lunch zijn we een rondje gaan lopen richting het Kremlin en het Rode Plein. Het Rode Plein is nog best klein eigenlijk. De basiliek op het plein is prachtig (je weet wel, die je altijd op het nieuws ziet met die gekleurde torentjes) en aangezien het heerlijk weer is hebben we prachtige foto’s gemaakt. We zijn er ook in geweest maar dat vonden we een beetje tegenvallen. Op zich wel mooie schilderijen en tekeningen maar de buitenkant vonden we eigenlijk veel mooier. We hebben overigens helemaal geen last van smog hoor. Er liggen plassen op de weg dus we denken dat het de afgelopen dagen veel geregend heeft. Dat is geloof ik ook zo’n beetje de voorspelling voor de komende dagen maar vandaag was het prachtig weer. Op ons loopje terug naar het hotel kwamen we onze Amsterdamse vrienden weer tegen, benieuwd hoe vaak we ze nog tegen het lijf lopen de komende dagen :)

Zojuist heerlijk gegeten in een vaag Russisch restaurantje. We betaalden een euro of 18 samen, best goed te doen. Onze eerste indruk van Moskou is absoluut positief; mensen zijn best vriendelijk, al spreken ze zo goed als geen engels. We zochten vandaag het postkantoor maar als je iemand vraagt om een post office kijken ze je heel vaag aan (of, in het geval van Edwin, lopen gewoon weg en komen niet meer terug). Verder ziet de stad er schoon en verzorgd uit. De inwoners trouwens ook, wat een tuttebellen al die dames. Ze lopen stuk voor stuk op enorm hoge pumps en dragen minijurkjes. Ze zitten continue in spiegeltjes te kijken, haren te borstelen en ze lopen een beetje mooi te zijn, maar dan wel echt op het sletterige af, tijgerpatroontjes enzo. De mannen zijn dan weer heel oninteressant gekleed. Moskou is wel een retedure stad. Wij hebben net met z’n tweeën dan voor een euro of 18 gegeten (en ook best goed, lokaal eten) maar wil je erna een kop koffie bij een koffietent, betaal je zo 3 euro. Ook de boodschappen zijn heel duur. We betaalden 2 euro voor 4 appels en zagen 10 aardbeien in een bakje voor 2 euro! Die hebben we uiteraard niet genomen, het waren letterlijk 10 aardbeien. Oh ja, sigaretten zijn wel goedkoop: 0,50 cent voor een pakje. Net zo duur als een appel.

Nu gaan we even lekker chillen! Laturrrrr….

Ed en Liset