Ottawa, Quebec City, La Malbaie, Cap-Chat en Percé

Hi!

Het heeft even geduurd, maar internet blijkt in de provincie Quebec verbazingwekkend schaars aangeboden te worden! Maar, hierbij dan een nieuw bericht van de afgelopen dagen!

Afgelopen dinsdag hebben we de auto opgehaald in Toronto en zijn we door de drukke ochtendspits naar het appartement van Ioana en Ryan gereden. Gelukkig was Ioana erbij om de weg te wijzen en instructies te geven over de auto. Het is een rode Ford Focus met heel veel snufjes, o.a. sateliet radio waardoor we, waar we ook rijden, altijd ruim 160 radio kanalen tot onze beschikking hebben. Fijn! Na onze bagage in de auto te hebben geladen zijn we met Ioana richting Ottawa vertrokken. De aftsanden zijn hier enorm, en na een uur of vijf kwamen we in de stad aan. Hier was het een drama om bij ons luxe kasteel uit te komen en na een paar rondjes te hebben gereden hebben we onze entree gemaakt door in de verkeerde richting, over de stoep, met hoog tempo, voor het hotel de taxistandplaats op te rijden. Dit was overigens mijn idee, niet dat van Ed. De portier kwam gauw het hotel uitgerend en toen ik mijn raam open deed, zei hij: `you are facing the wrong direction`. Ja duh. Gelukkig kon hij ons vertellen waar we de auto konden parkeren en eenmaal ingecheckt bleek dat we een gigantische kamer (een suite, denk ik) hadden met 2 tweepersoonsbedden, 2 badkamers, een zitje en een prachtig uitzicht over het parlementsgebouw van Ottawa. Meteen maar een stadswandeling gemaakt, Ottawa is niet zo groot, dus gelukkig konden we na een bezoek aan het parlement meteen aan de apperitief. Hierna hebben we een mooie plek op het terras gezocht in `The Market` district, waar heel veel gezellige restaurantjes en barretjes waren. Toen werden we bijzonder dronken. En toen we uiteindelijk tegen middernacht terugkwamen in ons kasteel-hotel (het was een agenten aanbieding hoor :-)) riep Ioana ineens: `er is iemand in onze kamer geweest!`. Dat klopte, onze dekens waren netjes teruggeslagen, er lag een briefje van de manager en er stonden allemaal lekkernijen voor ons klaar. Fijn! Na dit alles te hebben opgepeuzeld zijn we neergevallen in ons bed en hebben we heel lang geslapen...

De volgende ochtend opgestaan, buiten de deur ontbeten met zijn drieen en vervolgens Ioana op de trein naar Toronto gezet. Wij zijn doorgereden naar Quebec City waar we na ruim 6 uur aankwamen. Hier aangekomen reden we vrij makkelijk naar weer het volgende kasteel, Chateau Frontenac. Dit is meteen de grootste highlight van de stad, echt een geweldig, enorm, kasteel. Voor de liefhebbers, volgens mij is de website; www.fairmont.com/frontenac. Er stond al lekkere cake voor ons klaar en er lag weer een brief voor ons (wat is het soms leuk om reisagent te zijn!). In de brief stond dat we een gratis rondleiding van het hotel konden krijgen, in dit geval komen daar normaal gesproken veel toeristen op af. Maar goed, het was al laat, dus we hebben eerst bij een Ierse pub gegeten om vervolgens heerlijk in slaap te vallen in een mega groot bed met hele zachte lakens! Hoera!

De dag erna zijn we na ons ontbijt (zelf gemaakt in onze kamer, we hebben dan weer geen 24 dollar over voor een ontbijtbuffet, we blijven op budget he, hahaha) een enorme stadswandeling gaan maken door Quebec City. Eerst door het oude gedeelte, wat heel Europees aan doet, met oude straatjes en boetiekjes etc. Vervolgens de oude stad verlaten en via de standsmuren langs de citadel gelopen, het nieuwe gedeelte in. Geluncht in het park met de zakenlui en vervolgens heel veel vers fruit ingeslagen op de markt. Om vijf uur hadden we de tour in het hotel, wat nogal een domper bleek te zijn. Eigenlijk heel toeristisch en we hebben maar 1 suite gezien, weinig informatief. Maar goed, dat mag de pret niet drukken en na de tour hebben we heerlijk crepes gegeten in een bretons crepe restaurant. Het is heel leuk om in Quebec zoveel Franse invloeden terug te zien en het is verbazingwekkend hoe weinig mensen hier Engels praten. Wel is iedereen heel aardig, zoals we dat gewend zijn van de Canadezen.

Vrijdagochtend zijn we vroeg opgestaan en via een vaag, kermisachtige bedevaartsoord en prachtige watervallen richting La Malbaie gereden. Rond het middag uur kwamen we aan in ons (laatste) kasteel, waar de kamer nog niet klaar was. We besloten direct door te rijden naar Baie St. Catherine, waar we walvissen wilden gaan spotten op de St. Lawrence River. Het was een uur of twee toen we daar aankwamen en pas om 5 uur ging de volgende boot. Dus zijn we eerst in de omgeving gaan kijken en om 5 uur teruggekomen. We werden helemaal ingepakt in regenjassen/reddingsvesten en kregen speciale broeken aan. We gingen met 13 mensen op een `Zodiac` boot, een kleine, snelle boot. Al snel zagen we de eerste witte Beluga walvissen, die om de boot zwommen en zich regelmatig lieten zien. Prachtig! Hierna ging de kapitein op zoek naar Bultrugwalvissen, die we ook veelvuldig hebben gezien. Echt zo`n prachtig verschijnsel, je voelt je zo klein in zo`n bootje als zo`n enorm beest boven komt drijven en weer onder duikt, zijn enorme staart die als laatste onder duikt. Echt heel indrukwekkend. Ook hebben we nog `Minke Whales` (weet de Nederlandse naam niet) en diverse zeehonden gezien. Al met al was het een geweldige ervaring die we nooit meer zullen vergeten. Foto`s volgen!

We zijn in het donker teruggereden naar La Malbaie, waar we eerst wat gegeten hebben alvorens terug te rijden naar ons hotel. Daar aangekomen stonden er weer allerhande lekkernijen klaar op de kamer met een briefje van de manager. Tevens de laatste keer, want dit was onze laatste nacht in deze luxe accommodaties. Het was wel geweldig om er gebruik van te mogen maken!

Gisterenochtend vroeg opgestaan om de ferry te halen van St. Simeon naar Riviere du Loup, een overtocht van een uur over de St. Lawrence River. Tijdens de overtocht zagen we weer diverse witte Beluga walvissen en zeehonden. Super! Na de boot overtocht zijn we naar het noorden gaan rijden richting Cap-Chat. Hier wachtte ons een heel vaag motelletje. Meteen maar weer op stap gegaan naar Gaspesie National Park. Omdat we wisten dat dit -voor dit moment- de laatste stralende dag zou zijn, wilden we meteen gaan wandelen. Het nationaal park is schitterend, de zon scheen heel mooi over de enorme dennenbomen en we hebben een wandeling gemaakt van ongeveer een uur. Net toen ik riep dat het een wandeling voor watjes was, ging de wandeling natuurlijk flink omhoog. Het leidde naar een uitzichtspunt en was zeer de moeite waard!

Door de schemer/donker teruggereden naar ons hotel, waarbij je nogal op moet passen op eventuele overstekende elanden. Die bordjes zie je hier overal, helaas hebben we er nog geen een gezien.

Na onze wandeling genoten van een welverdiend diner om vervolgens in ons vage motelletje in een diepe slaap te vallen.

Vanmorgen weer op tijd vertrokken naar Percé, waar we zojuist zijn aangekomen. Zoals gezegd hebben we 8 dagen prachtig weer met strakblauwe lucht en zon gehad, vandaag is het voor het eerst bewolkt en hebben we veel regen gehad. Maar goed, dat mag de pret niet drukken. We hebben onderweg een stop gemaakt in Forillon national Park, waar we graag zeehonden waren gaan kijken, maar die waren nergens te vinden. Ook de zwarte beren en elanden lieten zich niet zien, ook niet zo`n wonder met dit weer :-) De reis ging verder wel voorspoedig en het is hier zo prachtig, we genieten van elke kilometer!

We zijn pas ruim een week onderweg maar het voelt als veeeeeel langer! We zijn blij dat we nog 2 weken hebben :-) Quebec is een heel bijzondere provincie.

Voor de `thuisblijvers`; onze mobiele telefoon heeft al dagen geen bereik en ook internet is hier lastig te vinden. Mocht het dus nodig zijn, zijn we waarschijnlijk het beste via onze accommodaties te bereiken.

We zullen kijken wanneer we weer internet tot onze beschikking hebben. Tot die tijd: a bientôt!!